بزرگنمايي:

پیام خراسان- روزهای بارانی برای همه زیباست حتی آنهایی که خسته و کلافه اند وقتی پا به زمین خیس می گذارند آتش درونشان می خوابد کاش نفسی تازه کنند و از زیبایی باران لذت ببرند.
روزهای بارانی در کوچه پس کوچه های قدیمی زیباتر است، بوی کاهگل های باران خورده تا پنهان ترین پستوهای مغز می خزد و همه غبارهای غم را با بازدمی عمیق به بیرون می راند.
کوچه های تنگ و باریک خیابان های قدیمی بهترین جا برای خلوت کردن با باران است. در این کوچه ها می توان رد مهربانی را از قدم های پیرزنی گرفت که شتابان به سمت نانوایی می رود، همین که از کوچه باریک به سمت خیابان می پیچد پایش در چاله ای پر از آب فرو می رود ، نگاهی به دور و بر می اندازد، چادر گلدارش را کمی جمع و جور می کند، با اینکه پاهای نحیفش از آب باران خیس شده اما خم به ابرو نمی آورد زیر لب شکر خدایی می گوید و رد می شود.
یادش می آید اینها همان خیابان هایی است که پیش از باران هیچ عیب و نقصی در آن دیده نمی شد اما باران دست این چاله های خرد و کلان را رو کرده است.
بغض های به جا مانده در دل آسمان به یکباره قصد فرود کرده اند، پیرمردی چترش را باز می کند اما بادی که همراه باران است مجالی به چترش نمی دهد ، خودش را کنار دیوار می کشد کمی زیر سقف یک بالکن توقف می کند ولی به راهش ادامه می دهد باران جای ایستادن نیست باید رفت.
ترانه های دلنشین باران با صدای بوق ماشین ها در هم تنیده می شود، مردی جوان که مردم او را به نام پلیس می شناسند روی سکوی وسط یک چهارراه شلوغ ایستاده است. صدای سوتی که به دهان گرفته خط امانی است برای آنهایی که پشت چهارراه منتظرند و از شیشه های مه گرفته کورسوی چراغ سبز را می بینند.
باران هم برای این مردان همیشه بیدار تعطیلی ندارد، باید همیشه ایستاده باشند حتی در آغوش باران تا کسی زمین گیر خیابان های شلوغ نشود.
شهرزاد دخترکی است که زنگ آخر مدرسه را شنیده بی تاب چتر رنگی اش را باز می کند و از مدرسه بیرون می آید دلش هوای «لی لی » کردن در این هوای بارانی را دارد اما مادر از دور صدایش می زند « شهرزاد، شهرزاد خیس می شوی بیا سوار ماشین! » ...
باران این معجزه حیرت انگیز خداوند، معانی مختلفی به همراه دارد، گاهی ملایم و نم نم، فقط می خواهد نوازش های خالق بی همتا را به یاد انسان بیاورد، گاهی تند و پیوسته می بارد انگار مقصدش همان دشت های تشنه کویر است. با این حال باران هر چه باشد چه تند و چه آهسته زیباست باید زیر باران رفت و در آغوش خیس و سرد آن از دیدن زیبایی های خلقت لذت برد.