بزرگنمايي:

پیام خراسان -
اعتیاد این بلای خانمان‌ سوز سال‌ هاست که بلای جان خانواده‌ های بسیاری شده است، خانواده ‌های ازهم‌ پاشیده، بچه‌ های یتیم و بی‌خانمان، سرقت و ... همه از نتایج ویرانگر اعتیاد و معتادانی است که همه ذکر و فکرشان کشیدن و تأمین موادشان است.
به گزارش ایسنا، منطقه خراسان شمالی، معتادان بسیاری هستند که بارها ترک ‌کرده و به جامعه وارد شده‌اند، اما جامعه آن‌ ها را قبول نکرده و دست رد به سینه آنان زده است.
این برخورد سرد و نبود حمایت از طرف جامعه و خانواده سبب لغزش و بازگشت دوباره آنان به ‌سمت اعتیاد شده است. بیکاری و نبود حمایت‌های مالی، شغلی و اجتماعی از معتادان بهبود یافته عامل لغزش و بازگشت تعداد زیادی از معتادان ترک‌کرده است، دغدغه بزرگ امروز معتادان بهبودیافته طردشدن از جامعه و نداشتن پشتیبان و حامی است.
ازدواج و داشتن خانواده، خوابی بچگانه برای معتادان کارتن خواب
حسن زاده یکی از معتادانی است که به مرکز ترک اعتیاد ماده 16(معتادان پرخطر) بجنورد برای ترک اعتیاد ارجاع داده شده است و در رابطه با نبود حمایت های اجتماعی از معتادان در گفت و گو با ایسنا می گوید: دو سه ساله بودم که پدر و مادر خود را از دست دادم و سرپرستی من را خاله ناتنی ام قبول کرد اما تمام خانواده های آن ها مصرف کننده مواد مخدر بودند و همین امر سبب شد تا از 13 سالگی معتاد شوم.
29 سال سن دارم و فکر می کنم مواد مخدری نیست که آن را استفاده نکرده باشم و در این اواخر معتاد به ماده مخدر شیشه هم شدم، در کارواش شست و شوی ماشین ها را انجام می دادم و درآمد روزانه ام حدود 95 هزار تومان بود اما این مبلغ کفاف خرید موادم را نمی داد و گاهی اوقات مشغول به گدایی و جمع آوری آشغال و ضایعات می شدم.
حدود 11 مرتبه برای ترک اعتیاد به این مرکز ارجاع شده ام که دو مرتبه از این تعداد با رضایت خودم بوده است اما نبود هیچ حمایت اجتماعی و خانوادگی موجب می شود تا بعد از ترک اعتیاد دوباره مصرف کننده مواد شوم.
واقعا دوست دارم یک انسان سالم باشم و در کنار خانواده زندگی کنم اما داشتن خانواده و ازدواج همچون یک خواب بچگانه برای افرادی همانند ماست، هیچ کسی حاضر نیست حتی یک لحظه با افرادی همانند ما زندگی کند. از آنجاییکه کسی را ندارم راه و روش چگونه زندگی کردن و چگونه پاک زندگی کردن را نمی دانم.
وی درحالیکه از عدم حمایت های اجتماعی بسیار گلایه مند بود، ادامه می دهد: طی چند سال گذشته یکی از کارکنان این کمپ قول داد که اگر به طور کامل ترک کنم یکی از دختران بستگان خود را برای من خواستگاری می کند، من هم ترک کردم و آنقدر درصد پاکی خود را بالا بردم که حتی سرآشپز هم شدم اما زمانیکه از این کمپ خارج شدم و برای ازدواج سراغ آن شخص را گرفتم متوجه شدم که دروغ گفته است و همین امر سبب شد تا دوباره به سراغ مواد بروم.
چهار سالی است که در سرای امن که متعلق به بهزیستی است می خوابم، از ساعت شش بعد از ظهر به این مرکز می روم و در ساعت هفت صبح نیز از آنجا باید خارج شویم که در این فاصله زمانی هیچ جای و مکانی برای اقامت ندارم و سرگردان در کوچه و خیابان و چشم انتظار هستیم تا دوباره ساعت شش بعد از ظهر شود تا به آن مکان برای خواب و استراحت مراجعه کنیم.
نبود هیچ جا و مکانی سبب می شود حتی سر از پاتوق های مصرف مواد مخدر هم درآوریم.
بعد از ترک مانده ام کجا بروم، جایی برای رفتن ندارم
فیاضی که فقط 20 سال دارد در ادامه می گوید شاگرد راننده اتوبوس بودم و در تنگراه استان گلستان زمانیکه مشغول کشیدن شیشه در جعبه اتوبوس بودم دستگیر شدم و به کمپ آمدم.
از هشت سالگی معتاد هستم و مادرم من را معتاد کرد، مادرم که به شیشه معتاد شده بود برای اینکه چیزی به پدرم نگویم و ساکت باشم من را معتاد کرد، اما بعد از گذشت مدتی پدرم متوجه اعتیاد من و مادرم شد اما از آن زمان فقط یک سال گذشت و او فوت کرد.
از آنجاییکه مادرم به خاطر اعتیادش صلاحیت نگهداری من را نداشت تحویل بهزیستی داده شدم اما من معتاد بودم و به هر طریقی باید مواد پیدا می کردم.
مادرم 45 ساله است و حقوق دو میلیون و 500 هزار تومان پدرم را دریافت می کند اما این حقوق طی هفت تا 10 روز صرف خرید کریستال و شیشه می شود و دیگر پولی باقی نمی ماند و از آن به بعد تا واریز حقوق بعدی، برای تهیه پول مواد گدایی می کند.
خودم هر روزانه 300 تا 350 هزار تومان خرج تهیه شیشه و کریستالم بود و چون کار می کردم همراه با مقداری از حقوق پدر و دست مزدم این مواد را تامین می کردم.
یک ماه بیشتر است که دیگر شیشه مصرف نمی کنم و مصرفم فقط شربت متادون است، از کشیدن مواد خسته شدم و دیگر دوست ندارم فرد معتادی باشم، اما مانده ام که کجا بروم، جایی برای رفتن ندارم، اگر بیرون و یا نزد مادرم بروم می دانم که دوباره معتاد خواهم شد.
طی این چند سال مکانیکی و MDF کاری را یاد گرفته ام، شاگرد راننده اتوبوس هم بوده ام و اگر جامعه به من اعتماد و من را قبول کند و زمینه داشتن کار برای من فراهم شود و بتوانم ازدواج کنم به طور حتم از این وضعیت خارج خواهم شد.
خانواده من را به عنوان یک بیمار بهبود یافته قبول نکردند
حاجی زاده یکی دیگر از معتادان این کمپ است که 12 سال مصرف کننده مواد مخدر بوده و در سن 22 سالگی با دختری که خانواده آن دارای هشت دختر بوده ازدواج کرد و علت ازدواج آن دختر با خود را نداشتن وضع مالی مناسب آن خانواده می داند، اما با کشیدن آهی عمیق از درون می گوید شش سالی است که مصرف کننده شیشه بودم و از چهار سال گذشته همسرم من را با دو دختر 12 و 14 ساله طلاق داد و رفت.
در ابتدا مصرف کننده تریاک و شیره بودم اما دوستان ناباب با گفتن حرف هایی همچون کشیدن هروین آسان تر از شیره و تریاک است سبب شدند تا این گونه مواد را مصرف کنم اما مصرف کردن این مواد باعث شده بودند که تمام روز خواب و تمام شب را بیدار باشم در نتیجه نمی توانستم هیچ کاری انجام دهم.
شیشه سبب شد تا تمام اعتبار خود را از دست دهم و انگشت نمای فامیل و مردم کوچه و خیابان شوم و حال، همسر و دخترهایم به هیچ عنوان من را قبول نمی کنند.
تاکنون برای ترک اعتیاد خودم به صورت خود معرف سه مرتبه به این مرکز مراجعه کرده ام اما از آنجاییکه هیچ حمایت کننده ای ندارم و بیکار هستم دوباره مصرف کننده مواد شدم.
پدر و مادر، خواهر و برادر دارم اما آن ها من را به عنوان یک بیمار بهبود یافته قبول نمی کنند و من هیچ جایگاهی در خانواده ندارم.
اعتماد به نفس پایین از علل پایین مصرف دوباره مواد مخدر در معتادان بهبود یافته/ وجود 150 معتاد کارتن خواب در خراسان شمالی
احمد ریواده دبیر شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر خراسان شمالی نیز در ادامه در گفت و گو با ایسنا، گفت: یکی از مشکلات اساسی معتادان متجاهر عدم پذیرش اجتماعی و خانواده های آنان است.
وی افزود: طبق قانون برخی از ارگان ها همچون بهزیستی و اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی مکلف شده اند تا مرکز جامع توانمندسازی و صیانت اجتماعی از بهبودیافتگان را در استان ها راه اندازی کنند.
وی ادامه داد: در این راستا افرادی که در مراکز 15 ، 16 مستقر هستند برای اینکه بدون سرپرست نباشند و مکانی برای اقامت داشته باشند، می توانند در این مراکز بمانند.
ریواده اظهارکرد: کاری که این در این مراکز انجام می شود، طی مدت شش ماه بعد از بهبودیافتگی معتادان، آن ها را به صورت تمام وقت پذیرش می کند و از سوی دیگر در این مراکز امر مهارت آموزی نیز انجام می شود تا فرد معتاد بهبودیافته بعد از خروج از این مرکز بتواند کاری برای خود دست و پا کند.
وی با اشاره به اینکه مرکز جامع توانمندسازی در این استان در دی ماه سال جاری به بهره برداری رسید، بیان کرد: ظرفیت این مرکز 60 نفر است که اکنون در این مرکز 20 نفر پذیرش شده اند و از این به بعد معتادان بی سرپرست رها شده از مرکز ماده 16، به این مرکز ارجاع داده می شوند.
وی در ادامه با بیان اینکه میزان مانایی معتادان بهبودیافته در این استان فقط 15 درصد است، گفت: عدم حمایت های اجتماعی و خانواده مهمترین علت بروز این مشکل است.
این مقام مسئول تاکید کرد: یکی دیگر از عللی که موجب می شود تا معتاد بهبود یافته دوباره سراغ مصرف مواد مخدر برود، نداشتن کار و عدم اطمینان به این افراد برای دادن کار است.
به گفته وی وجود اعتماد به نفس پایین از دیگر عللی است که سبب می شود تا میزان مانایی معتادان بهبود یافته در استان کم باشد.
وی در رابطه با معتادان کارتن خواب در استان نیز اظهار کرد: معتادان کارتن خواب به مراکز ماده 16 منتقل می شود که تقریبا تعداد این افراد 150 نفر است.
انتهای پیام