بزرگنمايي:

پیام خراسان - عضو هیأت علمی گروه زبان و ادبیات روسی دانشگاه فردوسی مشهد گفت: ادبیات و فرهنگ ایرانی مدتی است که با ادبیات روسی و آلمانی ارتباط خود را از دست داده، به این دلیل که کشور مترجم خوب در این حوزه ندارد.

به گزارش ایسنا، دکتر حسین‌علی مصطفوی در نشستی با عنوان مولانا در چشم‌انداز جهانی که در دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد، اظهار کرد: کشور روسیه به دلیل هم‌جواری با ایران ارتباط فرهنگی زیادی با ایران داشته است. تاریخ نخستین رابطه تجاری روسیه و ایران به زمان سامانیان باز می‌گردد اما روابط فرهنگی ایرانیان از زمان صفویه آغاز شد. ادبیات در این عصر سه دوره دارد؛ طلایی، نقره ای و برنزی.
عضو هیأت علمی گروه زبان و ادبیات روسی دانشگاه فردوسی مشهد بیان کرد: در دوره طلایی بیش از 200 شاعر و نویسنده روسی تحت تاثیر زبان و ادبیات فارسی بوده‌اند. تا به امروز بیش از 12 هزار اثر روسی در رابطه با علوم و ادبیات ایرانی نوشته شده است. بیشترین تاثیر بر ادبیات روسیه را خیام گذاشته است. اشعار خیام از جمله آثاری است که در اغلب خانه‌های روسیه پیدا می‌شود. پس از وی به ترتیب حافظ، سعدی و مولوی بیشترین تاثیر را داشته‌اند.
مصطفوی گفت: در دوره مدرن یک انجمن ادبی در سن پترزبورگ وجود داشت با عنوان حافظان روسی که توسط عاشقان و رهروان حافظ شکل گرفت. در این انجمن افراد بر حسب علاقه خود لقب می‌گرفتند و رئیس این انجمن ارومی لقب داشت. در جلسات این انجمن از حکمت و عرفان صحبت می‌شد.
بیش از100 عنوان پایان‌نامه دکتری با موضوع مولانا در روسیه نوشته شده است
عضو هیأت علمی گروه زبان و ادبیات روسی دانشگاه فردوسی مشهد گفت: در برخی از پژوهش‌هایی که در رابطه با مولانا در زبان روسی انجام شده بود برخی از افراد مولانا را شاعر و عارف ترک معرفی کرده‌اند. آثار مولانا همواره مورد توجه محققان قرار گرفته و ده‌ها تن در رابطه با موضوعات آثار مولانا و جهان‌بینی او پایان نامه‌های بسیار بزرگی نوشته‌اند. بیش از صد عنوان پایان نامه دکتری با موضوع مولانا و افکارش نوشته شده است.
وی افزود: یکی از شرق‌شناسان بزرگ که در ترجمه مثنوی به زبان روسی فعالیت داشته مثنوی را بزرگترین کتاب جهان اسلام می‌داند و ترجمه این اثر جاودان را تحفه‌ای ماندگار و ارزشمند از سوی فرهنگ و ادبیات فارسی به جهان می‌پندارد.

بدترین نوع ترجمه مثنوی ترجمه آن به نظم است
عضو هیات علمی زبان و ادبیات روسی تاکید کرد: بدترین نوع ترجمه مثنوی ترجمه آن به نظم است زیرا که در این ترجمه بیشتر توجه منوط به قالب نظم می‌شود و از معنا غافل می‌مانیم. مولانای بلخ معجزه‌ای‌ست که هرگز فراموش نمی‌شود و غبار گذشت زمان آن را نمی‌رباید.
مصطفوی ادامه داد: لحظه دیدار شمس و مولانا اعجاز دل آدمی است. در این لحظه هیچ اتفاق غیر منتظره‌ای پیش نیامد، تنها دو انسان با یکدیگر ملاقات کردند. دیدار دو انسان که خویشتن را در یکدیگر می‌یابند و به هم مهر می‌ورزند همیشه معجزه‌ای‌ست که شاید شگفت‌انگیزتر از معجزات دیگر باشد. روز ملاقات آنها روزی بزرگ تنها در سرنوشت خودشان بود. آنها انسان را برای بشریت کشف کردند. در حال حاضر در روسیه دو مذهب اجازه گسترش و فعالیت دارند؛ یکی تصوف ناشی از اندیشه‌های حافظ و مولوی و دیگری شیعه جعفری است.
تولستوی به شدت تحت تاثیر مولوی بوده است
وی تشریح کرد: تولستوی نویسنده کتاب جنگ و صلح به شدت تحت تاثیر مولوی بوده است و در نگارش آثارش از سعدی و مولوی بسیار بهره برده است. 14 سال بر روی نگارش کتابی به نام الفبا وقت گذاشت که قطعا یکی از منابعی که از آن برای نگارش این کتاب استفاده کرده، مثنوی معنوی است. دکتر اسلامی ندوشن سال‌ها پیش کتابی نوشت با نام «تولستوی، مولوی معاصر» که در آن تشابهات ظاهری و فکری این دو فرد را آورده است. از لحاظ اندیشه هردوی این افراد به دنبال این بودند که عدالت اجتماعی و نوعی زیبایی شناختی را به مرگ نسبت دهند.
انتهای پیام