بزرگنمايي:

پیام خراسان - همکاری و مشارکت دانشگاه و صنعت با داشتن چارچوب ساختاری مشترک از طرف دانشگاه و توجه به ارزش‌های مشترک، انعطاف‌پذیری و برنامه‌های هوشمند برای شروع یک استارتاپ، بسیار سود آفرین خواهد بود.

 مهم‌ترین سرمایه‌گذاری در یک جامعه، تعلیم و تربیت افراد آن جامعه است و آموزش نامناسب، مشکلاتی به همراه خواهد داشت که بیانگر عدم تاثیرگذاری آموزش‌ خواهد بود.
کارآفرینی به‌عنوان فعالیت، نوآوری، ظرفیت پذیرش ریسک و مدیریت تغییر است و دانشگاه از این طریق، شانس شرکت در توسعه جامعه را می‌یابد.
کارآفرینی در دانشگاه، فرمولی برای توسعه دانشگاه ارائه می‌کند تا از طریق تامین بودجه، استقلال خود را بدست ‌آورد و وابستگی خود به دولت را کاهش ‌دهد.
دانشگاه کارآفرین به دانشگاهی گفته می‌شود که قادر است در شرایط بسیار پیچیده و نامشخص، محیطی که در آن فعالیت می‌کند را حفظ کرده و با آن سازگار شود. کارآفرینی در دانشگاه‌ها موجب تغییرات ساختاری در بخش‌ها و فعالیت‌های جدید مطابق با تقاضای جامعه خواهد شد.
حرکت به سمت دانشگاه کارآفرین به این معنا نیست که دانشگاه کمتر به سمت پژوهش، گرایش پیدا کند، بلکه فعالیت‌های پژوهشی و آموزشی به‌عنوان سرمایه تلقی می‌شوند و دانشگاه انتظار دارد از فعالیت‌های خود از طریق پروژه‌هایی همگام با اهداف جامعه تجاری، سود کسب کند.
در تعریف و معنی دانشگاه کارآفرین در ایالات‌متحده و اروپا تفاوت زیادی وجود دارد.
روند تبدیل دانشگاه به دانشگاه کارآفرین در ایالات‌متحده فرایندی از پایین به بالا است، درحالی‌که در اروپا این روند، از بالا به پایین است، یعنی ابتکار عمل برای تحول دانشگاه از دولت شروع می‌شود.
تفسیر آمریکایی از اصطلاح دانشگاه کارآفرین کاملا واضح است: دانشگاه کارآفرین با تجارت در بازار و برآوردن نیازهای مشتریان در ارتباط است و دانشگاه استنفورد اولین نمونه دانشگاه‌های کارآفرین است.
همکاری دانشگاه با صنعت و ایجاد کارآفرینی با در نظر گرفتن مواردی ممکن خواهد بود و یکی از این روش‌ها شفاف‌سازی ساختار دانشگاه برای همکاری با صنعت است.
همکاری دانشگاه و صنعت در انگلیس، نمونه‌ای قابل‌توجه‌ در این زمینه است. بودجه تحقیق بیشتر برای حمایت از برنامه‌های مشترک، منجر به نوآوری در دانشگاه شده و از این طریق به صنعت هم کمک بزرگی شده است، این تلاش‌ها نیاز به ظرفیت بیشتر صنعت برای جذب نتایج تحقیقات پیشرو را نشان می‌دهد.
برخی دانشگاه‌ها، مانند امپریال کالج لندن، همکاری با صنعت را تشویق می‌کنند. این مؤسسه آموزشی در حال حاضر با بیش از 500 شریک در زمینه فناوری همکاری دارد و به‌طور قابل‌توجهی در افزایش درآمد اصلی تحقیقات خود مؤثر واقع‌شده است.
این روابط و مدیریت در داخل دانشگاه، همچنان در حال پیشرفت است و همان‌طور که به رسمیت شناخته می‌شود، مزایای متعددی فراتر از همکاری تحقیقاتی ازجمله دسترسی بهتر و همکاری با دانشجویان و کارکنان بااستعداد و حمایت از استارتاپ‌ها دارد.
این مشارکت‌ها زمانی موفق می‌شوند که طرف‌های همکاری، خواسته‌های مکمل و ارزش‌های مشترک داشته باشند.
البته نتایج همه مشارکت‌های بین دانشگاه و صنایع موفقیت‌آمیز نیستند و همکاری آنها با توجه به انتظارات متفاوت از موفقیت، زمان‌بندی و سرمایه‌گذاری، گاهی با شکست مواجه خواهند شد.
یک‌راه حل برای رفع این مشکل، ایجاد یک برنامه مشترک برای همکاری با تهیه فهرستی از همتایان، نتایج مطلوب، سرمایه‌گذاری و فرایندهای توافق شده برای حل اختلاف است که در ابتدای همکاری مشخص‌شده است.
این تعهد می‌تواند چشم‌اندازی مشترک، برای همکاری دانشگاه با صنعت ایجاد کند، اما باید انعطاف‌پذیر باشد تا آمادگی برای تحول اوضاع را داشته باشد. این امر زمانی مهم است که نتایج غیرمنتظره بتواند مشارکت‌ها را در جهت‌های جدید سوق دهد.
هر مشارکت دانشگاه و صنعت به‌عنوان یک تجربه یادگیری است، زیرا تجربه می‌تواند همکاری‌های بیشتر را به موفقیت‌های طولانی‌مدت و روابط پایدار تبدیل کند. البته موفقیت‌ها نیز مهم، شکست‌ها یا اهداف ناشناخته هم ارزشمند هستند.
دانشگاه‌ها می‌توانند با آموزش برنامه‌های کارآموزی به هنرآموزان، اجازه کار در شرکت‌های نوپا را بدهند و از این طریق، شانس موفقیت خود را افزایش دهند.
راه دیگر برای اینکه دانشگاهی بتواند کارآفرینی را در خود پرورش دهد، فراهم کردن فضایی برای گروه‌های کارآفرین، شرکت‌ها و مربیان است. این فضا می‌تواند مکانی جذاب برای همکاری دانشگاه‌ها با شرکت‌های بزرگ فراهم کند.
به طور کل، رویکرد جامع کارآفرینی، برای دانشگاه‌ها و کارآفرینانی که در دانشگاه و صنعت شروع به کار می‌کنند، سودمند خواهد بود و با داشتن متخصصان باانگیزه این مشارکت دانشگاه و صنعت می‌تواند به نتایج استثنایی منجر شود.
دانشگاه‌ها می‌توانند به‌منظور رفع نیازهای خود و مشارکت در توسعه اقتصادی منطقه‌ای و ملی به دانشگاه کارآفرین تبدیل شوند، اما هیچ راه‌حل واحدی برای ایجاد دانشگاه کارآفرین نیست و هر دانشگاه باید تحول مخصوص خود را که متناسب با اوضاع، منابع و محیط دانشگاه است را کشف کند.
انتهای پیام