بزرگنمايي:

پیام خراسان - ایسنا/خراسان شمالی ایران سرزمین اقوام مختلف است که در جای جای کشور پهناورمان زندگی می کنند. هر یک از طوایف ایرانی دارای رسم و رسومات مختص به خود هستند که موجب جذب افراد به سمت آنها می شود. اصالت و عقبه خانوادگی هر قوم نشان دهنده پیشینه آنها در گذشته های بسیار دور است. در کشور ایران اقوام زیادی ساکن هستند که می توان لر، کرد، کرمانج، آذری و ... را نام برد.

محل زندگی اغلب اقوام ایرانی از گذشته ثابت بوده است. برای مثال کردهای ایران، از سال های دور در غرب کشور ساکن بوده اند. اما در این میان اقوام کرمانج دارای سرگذشتی متفاوت بوده اند. این پیشینه، برای بسیاری از افراد غیر کرمانج جذاب و شنیدنی است. عشایر کرمانج خراسان شمالی، دارای موسیقی مقامی و لباس کرمانجی منحصر به فرد و ... است و همچنین این افراد دارای رسم و رسوم مختلفی به مناسبت های مختلف هستند.
از زمانی‌که دختر و پسر عشایر این استان به عقد یکدیگر در می آیند تا زمانی‌که جشن عروسی برگزار شده و عروس به خانه بخت می رود مراسم ‌مختلفی برای زوج برگزار می شود که یکی از این مراسم ها بردن چله گی برای عروس است.
به گزارش ایسنا، شب یلدا که در گویش کرمانجی به آن «شو چله» گفته می شود در میان عشایر این استان از قدیم تاکنون با سادگی کامل برگزار می شود.
در گذشته عشایر که در مناطق قشلاقی ساکن می شدند هر چند خانوار در کنار یکدیگر سیاه چادرهای خود را برپا کرده و به اصطلاح همسایه یکدیگر می شدند و از آنجاییکه آن ها ‌در این چنین شبی دسترسی راحتی به وسایلی همچون میوه، آجیل، شیرینی و .... نداشتند، یکی از خانواده ها غذایی که اغلب ته چین گوشت گوسفند بود را برای شام طبخ کرده و خانواده های دیگر برای شب نشینی به سیاه چادر آن خانواده می رفتند و یک شب نشینی ساده اما گرم و دلنشین را کنار یکدیگر سپری می کرند.
در آن زمان و هم اکنون که مناطق قشلاقی خبری از اقلامی همچون آجیل نیز نبود آن ها گندم را برشته کرده که به اصلاح زبان کرمانجی به آن"بژرگ" گفته می شد و یا کنجد را میل می کردند.
اما اگر خانواده عشایری عروسی را داشته باشد که هنوز در منزل پدری سپری می کند و به خانه بخت نرفته است، خانواده داماد برای شب چله گی کادوهایی را خریداری می کردند و در شب یلدا و یا یک شب قبل از فرارسیدن یلدا برای عروس پیش کشی می برند.
خانواده داماد برای بردن چله گی عروس مهمان هایی را نیز دعوت می کنند که این افراد یکی دو خانواده از فامیل های درجه یک هستند، کادو شامل یک تکه لباس یا پارچه، مقداری شکلات، کدو است.
چله گی عروس های خراسان شمالی هم اکنون نیز به همین شکل است، دور از زرق و برق های زندگی شهری. خبری از تزئین کدو، خرید جعبه های آن چنانی برای قرار دادن هدیه ها و یا تزئین یک سبد برای قرار دادن کادو و میوه ها نیست.
کرمانج عشایر خراسان شمالی علاقه خاصی به رنگ قرمز دارند، کادوی عروس که لباس یا پارچه است را در داخل بقچه ای مخمل قرمز رنگ که سوزن دوزی شده، پیچیده می شود و بر روی یک سینی مسی که بر روی آن نیز یک روسری قرمز پهن شده است، به منزل عروس برده می شود.
مهمان هایی که برای بردن چله گی عروس خانواده داماد را همرامی می کنند، بعد از پذیرایی چای و شکلات بر روی بشقابی که در کنار آن ها قرار داده شده، کادوی خود را به عروس که همیشه مقداری پول است، هدیه می کنند.
بعد از باز کردن هدیه عروس، سفره شام پهن شده و بعد از آن کمی خاطره از گذشته توسط بزرگان فامیل بازگو می شود تا شب به نیمه می رسد و سپس مهمانان برای آغاز یک روز جدید به سیاه چادرهای خود بازمی گردند.
انتهای پیام