بزرگنمايي:

پیام خراسان - یک تحلیلگر اقتصادی می‌گوید: تقاضای سرمایه‌ای که برای مسکن وجود داشت الان دیگر وجود ندارد. این موضوع بر درآمد‌های شهرداری که زمانی مهم‌ترین منبعش مسکن و ساخت و ساز بود تاثیر دارد. اما نکته مهم این است که شهرداری برای جذب سرمایه گذاری چه کاری قرار است انجام دهد و چه تمهیدی اندیشیده است.

مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی اوایل مهر امسال گزارشی منتشر کرد که نشان می‌داد، تهران دیگر برای سرمایه‌گذاری مناسب نیست، این نتیجه پیمایشی است که از سوی تعدادی صاحب سرمایه منتشر شده است. در این گزارش، با استفاده از آمار‌های رسمی منتشر شده کنونی و در دسترس و نیز مشارکت فعالان اقتصادی از همه استان‌های کشور، وضعیت مؤلفه‌های امنیت سرمایه گذاری در زمستان سال 1397 استخراج و به تفکیک استانها، مؤلفه‌ها و حوزه‌های کسب و کار ارائه شده است.
محمود اولاد در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی شهر، می‌گوید: پیمایشی که انجام شده در بسیاری از استان‌ها به حد نصاب نرسیده و قابل تعمیم نیست. حتی در ابتدای گزارش مرکز پژوهش‌ها هم تاکید شده که کل اختلاف بهترین و بدترین استان بسیار کم و از نظر آماری قابل استناد نیست.
به گفته او؛ حتی اگر فرض کنیم این فاصله و اختلاف درست بوده، اما اینکه نوع فعالیت‌ها در استان‌ها چگونه است مهم است. مثلا فعالیت‌های بازرگانی و تجاری ریسک پذیری بالایی دارند و به شاخص‌ها و نماگر‌های مورد مطالعه تحقیق وابسته است، بیشترین کار‌های تجاری هم در تهران انجام می‌شود بنابراین وجود این اختلاف ناچیز طبیعی است.
این کارشناس اقتصادی با اعتقاد به اینکه هم اکنون در اقتصاد کشور رکود وجود دارد، این رویداد را سبب فرار سرمایه به دلیل ایجاد نااطمینانی عنوان کرد و گفت: تقاضای سرمایه‌ای که برای مسکن وجود داشت الان دیگر وجود ندارد. همه این‌ها بر درآمد‌های شهرداری که زمانی مهم‌ترین منبعش مسکن و ساخت و ساز بود تاثیر دارد. اما نکته مهم این است که شهرداری برای جذب سرمایه گذاری چه کاری قرار است انجام دهد و چه تمهیدی اندیشیده است.
به گفته اولاد؛ رویکرد قبلی در مدیریت شهری برای جذب سرمایه این بود که زمینی داشتند و برای آن زمین پروژه تعریف می‌کردند و سرمایه گذار هم پیدا می‌شد که ساخت و ساز انجام دهد. البته ناگفته نماند که بیشتر این زمین‌ها هم اساسا مشکلات داشتند و در تمام روند سرمایه گذاری زد و بند‌ها و فساد‌هایی رخ می‌داد.
او توضیح داد: در واقع فرد یا افرادی به اسم سرمایه گذار می‌آمدند، اما کار ادامه پیدا نمی‌کرد به این دلیل که اعتقاد داشتند شهرداری باید به آنان سند زمین را بدهد تا بتوانند از این طریق از بانک وام بگیرند، در صورتی که اگر قرار بود از روی سند وامی گرفته شود، کل پروژه به به پیمانکار سپرده می‌شد و نیازی به سرمایه گذار نبود، چون سرمایه گذار، خود باید پول و سرمایه بیاورد.
این تحلیلگر اقتصادی با بیان اینکه در حال حاضر رویکرد مدیریت جدید شهری در زمینه سرمایه گذاری مشخص نیست، گفت: آیا شهرداری قرار است وارد کار‌های جدید شود یا مانند گذشته زمینی را به مشارکت کننده بسپارد تا ساخت و ساز انجام شود؟ اگر رویکرد این است که قبلا شکست خورده و باز هم شکست می‌خورد، اما اگر شهرداری به دنبال بهبود بخشیدن به فضای کسب و کار است باید رقابت پذیری را افزایش دهد.