بزرگنمايي:

پیام خراسان - ایسنا/خراسان رضوی خانه نشینی و سپری کردن روزهای قرنطینه خانگی به مهمترین موضوع زندگی کنونی هر فردی تبدیل شده که به دنبال راهکاری برای گذراندن آن با کمترین کسل‌کنندگی و یکنواختی است. اما چگونه؟

حدود دو ماه از آمدن کرونا به ایران می‌گذرد.اگر چه برخی قرنطینه را به طور کامل رعایت نکردند و برای انجام کارهایی غیرضروری و حتی به جهت سهل انگاری و بدون توجه به سلامتی خود، خانواده و دیگران در خانه نمی ماندند و سختی در خانه ماندن دیگران را هم هدر دادند، اما عده‌ای از همان روزهای اول تا جایی که توانسته‌اند در خانه ماندند.
حالا که قرنطینه خانگی به حدود 60 روز می‌رسد، تحمل شرایط برای عده‌ای از مردم دشوار شده و آنها به دلایلی همچون سرکار رفتن یا انجام کارهای ضروری و صرفا به دلیل سر رفتن حوصله‌شان در خانه، قرنطینه خانگی را شکسته‌اند و بدون در نظر گرفتن عواقب خطرناک این کار با جان خود و دیگران بازی می‌کنند، اما در این میان هستند افرادی که خود را به در خانه ماندن ملزم کرده‌اند و همچنان دوران قرنطینه را سپری می‌کنند. با تعدادی از این افراد گفت‌وگو کرده‌ایم تا از تجربیات آنها برای بهتر سپری کردن دوران قرنطینه بهره ببریم. شاید تا به حال زیاد شنیده باشیم، اما شاید با شنیده‌های بیشتر، بهتر و زودتر بتوان از این شرایط عبور کرد.
می‌توانستیم قرنطینه نباشیم، اما چطور پاسخگوی وجدانمان باشیم؟
باران ، کارمند است و از روزهای ابتدایی شیوع کرونا در ایران با تجهیزات بهداشتی و محافظتی به محل کار خود رفته و در باقی ساعات روز در خانه قرنطینه است، او در گفت‌وگو با ایسنا می‌گوید: هر کس به قرنطینه اعتقاد نداشته باشد، در واقع به افرادی که در قرنطینه هستند، ظلم آشکار می‌کند؛ چراکه خانه‌نشینی واقعا سخت است.
وی ادامه می‌دهد:هر چه خانواده کوچکتر باشد، روزهای قرنطینه هم سخت‌تر می‌گذرد. افرادی که از قرنطینه طفره می‌روند، در واقع علاوه بر طولانی‌کردن مدت اپیدمی ویروس کرونا، مبتلا شدن خود و عزیزانشان و حتی افرادی که نمی‌شناسند نیز لطمه وارد می‌کنند.
باران با اشاره به اینکه «برای قرنطینه شدن یک دلیل منطقی وجود دارد و آن حفظ سلامت فردی و اجتماعی جامعه است»، بیان می‌کند: ما می‌توانستیم قرنطینه نباشیم اما چطور پاسخگوی وجدانمان باشیم؟ قرنطینه باعث شده که خانواده ما بیشتر باهم باشد و کارهای عقب‌مانده‌ای که برای انجام آن امروز و فردا می‌کردیم را انجام دهیم.
فهمیدیم که در کنار هم‌بودن چقدر لذت بخش است
او عنوان می‌کند: البته ناگفته نماند که قرنطینه خیلی از چیزها را به ما یادآوری کرد. من و خانواده‌ام در این مدت دریافتیم که، در کنار هم‌بودن چقدر لذت بخش بوده و ما از این نعمت سال‌هاست برخورداریم اما آن را نادیده گرفتیم. برخی مواقع از میهمانی رفتن و یا مهمانی دادن طفره می‌رفتیم اما در حال حاضر یک دورهمی حتی کوچک آرزویمان شده است.
باران اظهار می‌کند: قبل از قرنطینه، علاقه زیادی به گل و گیاه و حتی توجه‌ای به آن‌ها نداشتم اما این دوران سبب شده که حتی به سمت کاشت گل ترغیب شوم و ساعاتی از روز را به نگهداری گل و گیاه اختصاص دهم. امسال سبزه سفره هفت سین را خودم تهیه کردم. کتاب خواندن را همیشه دوست داشتم و در این ایام فرصت پیدا کردم، بیشتر به مطالعه بپردازم.
برگزاری مسابقه آشپزی به صورت مجازی
وی خاطرنشان می‌کند: البته قرنطینه سخت و حوصله سربر است. ما در این روزها سعی کردیم با افراد فامیل مسابقه آشپزی برگزار کنیم. همه افراد خانواده در این مسابقه شرکت کردند از طرفی این رقابت بین افراد فامیل به صورت مجازی در حال برگزاری است و قرار است فینال آن بین منتخبان خانواده‌ها بعد از ایام قرنطینه برگزار شود. بازی اسم و فامیل، مشاعره و ... از جمله سرگرمی‌هایی است که به صورت روزانه آن را در خانه برگزار می‌کنیم، اما با این حال، بیشتر وقت خود را به تماشای فیلم اختصاص می‌دهیم.
برگزاری مسابقه سفره هفت‌سین با وسایل خانه
باران با بیان اینکه «پخت نان در خانه را در برنامه هفتگی خانوادگی داریم که علاوه بر سرگرمی یک مهارت است»، می‌گوید: امسال مسابقه سفره هفت سین با وسایل خانه را داشتیم که داوری از طریق فضای مجازی انجام شد. امسال حتی عید دیدنی ما نسبت به سال‌های گذشته بیشتر شده بود. ما هرروز از طریق تماس تصویری، با نزدیکان‌مان ارتباط برقرار می‌کردیم.
رسیدگی به گل و گیاه چیزهای جدیدی به من یاد داد
محدثه حدود دوماه پیش و دقیقا قبل از آمدن کرونا به ایران مراسم عروسی خود را برگزار کرده و به خانه خودش رفته است. او در خصوص قرنطینه خانگی و شرایط جدید زندگی‌اش اظهار می‌کند: حس می‌کنم وقتم را در روزهای ابتدایی قرنطینه به بطالت هدر می‌دادم اما بعدا شرایط بهتر شد. فیلم دیدن، آشپزی کردن بیشتر از قبل و رسیدگی به گل و گیاه‌های خانه از جمله کارهایی است که این روزها انجام می‌دهم. همین رسیدگی به گل و گیاه چیزهای جدیدی را به من یاد داد؛ مثلا برای همه گل‌های خانه‌ام شناسنامه تهیه و اطلاعات جدیدی و زیادی درباره آنها کسب کردم. در این مدت قرنطینه، اتفاق خوبی که برای من و همسرم افتاد این بود که کارهای هنری با چوب‌هایی که قبل از قرنطینه در خانه داشتیم و شیشه‌هایی که برای گلدان جمع کرده بودیم، ساختیم؛ مثلا تعدادی گلدان‌ تزیینی درست کردیم.
وی ادامه می‌دهد: در این مدت پخت شیرینی را هم امتحان کردم. خرید نان از نانوایی بخاطررعایت اصول بهداشتی از جمله دغدغه‌های من بود، به همین دلیل خودمان نان پختیم. همسرم می‌گفت وظیفه هرکس مشخص است و ما نباید نان را خودمان درست کنیم، اما من به او گفتم آدم در یک‌سری شرایط، باید بتواند توانایی‌های خود را افزایش دهد.
گشتن در صفحات خرید آنلاین از سرگرمی‌های جذاب است
او در مورد عید بیان می‌کند: من معمولا خرید عید را هیچ‌وقت انجام نمی‌دهم و اگر نیازی داشته باشم، خردادماه خرید می‌کنم. عید امسال از نظر خرید برای من تفاوتی نداشت اما در این مدت با پیج‌های اینستاگرام و سایت‌های خرید زیادی آشنا شدم که حتی اگر چیزی هم نخواهی از آنها بخری با گشتن در صفحات آن‌ها می‌توانستم لذت ببرم. برخی از چیزهایی که در حال حاضر به آن نیازی نداشتم اما از دیدن و شاید خرید آن در زمان‌های دیگر لذت می‌بردم را در صفحه ذخیره می‌کردم. این از سرگرمی‌های خیلی خوب من در روزهای قرنطینه است.
محدثه با بیان اینکه «از تفاوت‌های اذیت‌کننده شرایط قرنطینه با زندگی عادی من، خرید گل بود»، عنوان می‌کند: من خرید گل را خیلی دوست دارم. در این مدت نتواستم به بیرون رفته و گل بخرم و خب این مساله من را اذیت کرد. نزدیک خانه ما، روزبازار چهارشنبه بازار است. از روزهای ابتدایی قرنطینه فروشنده‌های گل و گیاه به آنجا نیامدند. در همان روزهای ابتدایی از پنجره به این روزبازارها نگاهی انداختم و دیدم که آنها نیامدند. این مساله حس خیلی بدی برای من به همراه داشت.
او اضافه می‌کند: دانشگاه من نسبت به محل زندگی‌ام خیلی دور است. یکی از تفاوت‌های خوب این روزها با زندگی معمولی‌ام این است که این روزها دیگر نیازی نبود که به دانشگاه بروم.
باید زمان را مدیریت کنیم
محدثه می‌گوید: تصمیم گرفته‌ام خودم را برای کارهایی که برای‌ آن برنامه‌ریزی کرده بودم، آماده کنم. در این مدت کتاب خواندن را شروع کردم و به کارهایی که همیشه با خود می‌گفتم اگر در خانه وقت داشته باشم انجامشان می‌دهم، می‌پردازم.این روزها سعی می‌کنم، زمانم را حتما مدیریت کنم. من دانشجوی ترم آخر هستم. می‌دانم اگر برنامه‌ریزی درستی نداشته باشم، در روزهای بعد از قرنطینه و دانشگاه همه چیز برایم فشرده خواهد شد.
خیاطی در روزهای قرنطینه
محدثه با اشاره به اینکه «در مدت قرنطینه خیاطی و رسیدگی به کمد لباس‌هایم را انجام دادم»، ادامه می‌دهد: من در روزهای قرنطینه لباس‌هایم را از کمد درآوردم و لباس‌هایی که سالم بودند اما من دیگر آن‌ها را نمی‌پوشیدم، شسته و ضدعفونی کردم و برای روستا فرستادم. برخی از لباس‌هایم که پاره یا کوچک شده بودند را نگه‌ داشتم و سعی کردم تغییر کاربری به آن‌ها بدهم. خیاطی از کارهایی بود که هیچ‌وقت به آن نمی‌پرداختم.
او با بیان اینکه «هفت‌سین امسال را با ساده‌ترین وسایلی که در خانه داشتم، چیدم»، عنوان می‌کند: اگر در قرنطینه کامل باشید و خود را مقید به آن کنید، سعی می‌کنید که با همان چیزهایی که دارید کار خود را راه بیندازید.
کاشت سبزی در خانه و پادکست گوش دادن
محدثه توضیح می‌دهد: رشته من گردشگری است در این مدت سعی کردم در خصوص گردشگری در خانه پادکست گوش کنم و بیشتر درباره آن مطالعه کنم. من و همسرم علاقه زیادی به ساخت کارهای هنری و آشپزی داریم. ما در روزهای اخیر باتوجه به روزهای ابتدایی بهار شروع به کاشت سبزی کردیم. این کار ما به نوعی تولید محصول خانگی در قرنطینه است.
انجام بازی‌های آنلاین گروهی
او بیان می‌کند: ما با دوستان صمیمی‌مان، گروهی برای دوران قرنطینه تشکیل دادیم. بازی‌های آنلاین، پیشنهاد فیلم و... را در آنجا انجام می‌دهیم. به برخی از دوستانم، قول برگزاری کلاس سولفژ را داده بودم. در این روزها به آن‌ها پیشنهاد دادم تا این کلاس را آنلاین برگزار کنم. قول این کلاس را از یک سال پیش به دوستانم داده بودم اما به خاطر شرایط و هماهنگ نشدن وقت‌هایمان هیچ‌وقت فرصت برگزاری این کلاس‌ نشد.
قرنطینه و سختی‌های نگهداری از کودکان
مهدی کارمند است. در خانواده آنها قرنطینه از همان روزهای ابتدای اسفند آغاز شده است، او می‌گوید: من به دلیل اینکه کارمند مجموعه دولتی هستم، هر روز با تجهیزات لازم به سر کار می‌روم. اما همسر و فرزندم از 3 اسفندماه تاکنون در قرنطینه مطلق خانگی هستند. تنها چندبار با همسر و فرزندم در زمان خلوتی و در یک خیابان راه رفتیم تا از فضای خانه خارج شده باشیم.
او ادامه می‌دهد: ما باید مسئولیت خود را نسبت به دیگر افراد جامعه عمل کنیم. همه ما در قبال حفظ سلامت خود و دیگران در خصوص بیماری‌های این چنینی مسئول بوده و باید مسئولیت خود را در قبال دیگران درک کنیم.
مهدی در پاسخ به این سوال که قرنطینه چه تاثیری در زندگی خانواده او داشته است؟، بیان می‌کند: خسته شدن پسر یک ساله‌ام از در خانه ماندن از تاثیراتی است که قرنطینه دارد. ما خانواده پر رفت‌وآمدی هستیم اما در این دو ماه اخیر به جز یک یا دو مورد با هیچ‌کس رفت‌وآمدی نداشتیم. حجم خریدهای اینترنتی ما در این مدت افزایش قابل توجهی پیدا کرده؛ چراکه می‌خواستیم حتی‌القدور از خانه خارج نشویم.
وی ادامه می‌دهد: ما بازی‌های مختلفی برای فرزندم در نظر گرفتیم که زمان زیادی از روز را برای بازی کردن با او صرف می‌کنیم. نگهداری و بازی مداوم با بچه یک ساله در فضای خانه خستگی زیادی دارد. بعد از بازی و خوابیدن او در شب، در زمان کمی که برای فراغت خود داریم، فیلم‌ و سریال‌ می‌بینیم. همچنین در این روزها ما زمانی را به مطالعه کتاب‌های مورد علاقه خود اختصاص می‌دهیم.
مهدی بیان می‌کند: باتوجه به اینکه ما با کسی در این ایام رفت‌و آمد نداریم، برای اینکه فضای خانه برای فرزندم راحت‌تر باشد و بیشتر بازی کند، تغییراتی را به خانه داده‌ایم. فرزندم را به فضای راه‌پله خانه که تنها خودمان رفت‌وآمد می‌کنیم، می‌بریم. من و همسرم تلاش کردیم این فضا را برای او قابل درک کنیم.
او در مورد اینکه عید را چگونه گذرانده است می گوید: ما به دید و بازدید نرفتیم و سعی کردیم با تماس تصویری و با استفاده از فضای مجازی با خانواده خود در ارتباط باشیم.همه خانواده این درک را دارند که حفظ سلامتی بر همه چیز اولویت دارد. باید همه ما تلاش کنیم که سلامت خود و عزیزانمان را حفظ کنیم. با شکستن زنجیره کرونا، شرایط را به نحوی رقم بزنیم که همه مردم، کسب‌وکارها، زندگی‌ها و... هرچه سریع‌تر به روند معمولی خود برگردد و دولت و دیگر ارکان ما از بحرانی به نام کرونا بیش از این ضربه نبینند.
وی یادآور می‌شود: مصلحت عمومی، فردی، اجتماعی و همه ارکان‌های مختلف این ضرورت را در ما تقویت می‌کند که امسال بر یک سری از اصول و برنامه‌های خود پا بگذاریم و زمینه را طوری رقم بزنیم تا ان‌شاء‌الله کشورما هرچه سریع‌تر از این بحران خارج شود.
توانایی زندگی در لحظه را در دوران قرنطینه به دست آوردم
شادی ، دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد و استاد دانشگاه است. او در خصوص خانه‌نشینی، اظهار می‌کند: من و خانواده‌ام در قرنطینه هستیم؛ چراکه خانه‌نشینی سلامت‌ را برای ما به ارمغان می‌آورد. این کار ما برای خودمان و سلامت تک‌تک هم‌وطنانمان ارزش دارد. شاید اشخاصی که در مکان‌های عمومی رفت‌وآمد دارند، تصوّر کنند که با مراقبت زیاد به این بیماری مبتلا نمی‌شوند، اما باید این را هم در نظر بگیرند که می‌توانند این ویروس را منتقل کنند. ما هر بار که دست‌هایمان را در مکان‌های عمومی جایی را لمس می‌کنیم، ممکن است در حال انتقال ویروس بر روی سطوح باشیم. وقتی دستِ آخر دست‌کش‌هایمان را دور می‌اندازیم و از خود محافظت می‌کنیم، اما در پراکنده‌کردنِ نامحسوسِ ویروس، بسیار مقصر هستیم.
او ادامه می‌دهد: طبقاتی از جامعه هستند که با وجود آگاهی از این موقعیّت وخیم و عقیده به قرنطینه، برای امرار معاش چاره‌ای جز ترکِ خانه ندارند. این گروه بسیار آسیب‌پذیر و آسیب‌رسان‌تر در ابتلا به ویروس و انتقال آن هستند اما باید از طرف دولت و همچنین ملّت به‌شدّت حمایت شوند.
شادی یادآور می‌شود: این روزها دسترسی به اطلاعات جدید از طریق شبکه‌های مجازی برای بیشتر مردم فراهم شده است. فکر می‌کنم افرادی که در ظاهر به قرنطینه اعتقاد ندارند، شاید به خوبی در جریان فاجعه نباشند و علّت قرنطینه نکردن خودشان را باید در عوامل دیگری جست‌وجو کنیم.
وی عنوان می‌کند: دانشجویان دکتری معمولا قرنطینه‌های علمی بسیاری را در تمام دوران تحصیل به خود تحمیل می‌کنند و این قرنطینه تجربۀ تازه‌ای برایشان نیست امّا کاش تمام قرنطینه‌ها برای تحویل پروژه‌های دانشگاهی باشد. این قرنطینه باعث شد که بر پژوهش‌ها و کارهای عقب‌افتاده‌ام تمرکز کنم. همچنین در این ایام، کلاس‌های دانشگاه را به‌صورت مجازی برگزار می‌کنم و با دانشجوهایم بیشتر در ارتباط هستم؛ چراکه همه ما در این ایّام در خانه هستیم و می‌توانیم وقت بیشتری را برای پیشبرد مباحث درسی صرف کنیم.
او می‌گوید: تحصیل و تدریس در هر موقعیّتی ادامه دارد. میز مطالعه می‌تواند در خانه، کتابخانه، اتاق‌های مجازی یا اتاق‌های دانشکده باشند. من فکر می‌کنم که این قرنطینه به‌لحاظ روحی تاثیرات مطلوب عمیقی بر تمامِ ما داشته و حتی در این مدّت کم، سبک تفکّر ما را تغییر داده است. توانایی زندگی در لحظه، همیشه یکی از بزرگترین ایده‌آل‌های من بوده است که برای تحقّقش تلاش‌های بسیاری کرده‌ام، اما در این مدّت به‌راحتی آن را به دستش آوردم.
شادی تاکید می‌کند: مؤثرترین راه غلبه بر نگرانی و استرس هم همین است. اگر در این لحظه در کنار خانواده هستیم و از هم‌صحبتی با هم لذت می‌بریم، باید قدرش را بدانیم و بیش از پیش رعایت کنیم که خوشی‌هایمان خراب نشود. استرس یکی از آن عوامل مخرّبی است که با ضعیف کردن سیستم ایمنی بدن، ما را در برابر ویروس آسیب‌پذیرتر می‌کند. پس باید آرامش داشته باشیم، در لحظه زندگی کنیم و بیشتر از هر زمانی، به‌جای دویدن، در مسیر زندگی آرام قدم بر ‌داریم.
تعیین جایزه برای درست انجام دادن کارها
وی در مورد اینکه عید را چگونه گذرانده است، اظهار می‌کند: من، همسر و فرزند 7 ساله‌ام با هم قرار گذاشتیم که تصوّر کنیم، تعطیلات متفاوتی برای امسال در نظر بگیریم که مثل یک بازی فکری، مراحل دقیق و جذابّی دارد. برنامه را روی مقوا نوشتیم و روی دیوار زدیم. این برنامه، لیست تمام کارهای فردی و جمعی ما بود. مثلا زمانی که من و همسرم مشغول کارهای خود بودیم، پسرمان باید تکالیفش را انجام می‌داد یا زمان درست‌کردنِ غذا همه به هم کمک می‌کردیم و... . برای تمام کارها هم جایزه‌ای مشخص کردیم. کسی که بازی را درست انجام می‌داد، جایزه‌ای مثل خرید اینترنتی، تماشای برنامۀ تلویزیونی دلخواه، پخت دسر یا کیک مورد علاقه و... می‌گیرد.
اوخاطرنشان می‌کند: حتی مشق نوشتن را هم می‌توان در قالب بازی به بچه‌ها آموخت. باید دقّت کنیم که بچّه‌ها حوصلۀ کارهای طولانی را ندارند. هر قسمت از کارهای بزرگترها و کوچکترها باید کوتاه و مکرّر باشد. مثلا اگر مشغول کار با رایانه هستید، متناسب سن کودک، باید از قبل تمهیدات لازم را برای بازی‌اش در نظر گرفته باشید. تطبیق با موقعیّت جدید حتما سخت خواهد بود و فاصله‌های زمانی کوتاه را برای کار، تا حدّ زیادی تمرکز شما را کم خواهد کرد، پس شاید بتوان با خلاقیّت بیشتر و فراهم‌کردن بازی‌های کمی طولانی‌تر، وقت مفید بیشتری برای کار در منزل فراهم کرد.
اعجاز مسابقه برای بچه‌ها
شادی عنوان می‌کند: چند بازی را نام می‌برم اما باید دقت کرد که این بازی‌ها با توجه به سن کودک و نوع شخصیّت او باید بسیار متفاوت باشد. شن‌بازی در بالکن یا پشت‌بام، بازی با مواد غذایی مثل خمیر نان، بازی با لگو یا انواع خانه‌بازی، دوچرخه‌سواری در حیاط منزل، تماشای برنامۀ تلویزیونی دلخواه کودک با تأیید و بررسی بزرگترها، آشپزی با کودک، کار خانه با کودک و انواع مسابقه‌ها اما بهتر است بگویم که معجزۀ مسابقه. کودکان از هر کاری در قالب مسابقه استقبال می‌کنند؛ مثلا کافیست به آنها بگوییم که هم‌زمان باید کمدهای اتاق‌مان را مرتّب کنیم. آن‌وقت است که به اعجاز مسابقه پی خواهیم برد.
وی بیان می‌کند: ما عید دیدنی، فقط مقابل منزل مادربزرگ رفتیم و از فاصلۀ چند متری از پشت پنجره ایشان را دیدیم و عشق و دعای خیرشان را در اولین روز سال نو هدیه گرفتیم. مادر و پدرم عیدی نوه‌شان را پست کردند و با دیگران هم از طریق تماس تصویری ارتباط برقرار کردیم.
باید نگرش ما درمورد قرنطینه و در خانه ماندن تغییر کند
حمیدرضا پوریوسف، مدیرکل بهزیستی خراسان رضوی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار می‌کند: من روانپزشک هستم و به بسیاری از افرادی که از من مشاوره می‌گیرند توصیه می‌کنم که مساله را عوض کنیم، یعنی به جای اینکه بگوییم چرا در خانه ماندن سخت است، نگرش خود را در قالب یک تغییر مساله به نمایش بگذاریم. به جای اینکه بگوییم نمی‌توانیم در خانه بمانیم و در خانه ماندن سخت است، اینگونه طرح موضوع کنیم که من باید بنا به ضرورت مدتی را بیشتر در منزل به سر ببرم. سوال اینجاست که چکار کنم تا بتوانم از وقتم بهتر استفاده کنم و بهتر در خانه بمانم؟
وی بیان می‌کند: اولین مساله برای اینکه همشهریان ما بتوانند بهتر در خانه به سر ببرند این است که نگرش آنها عوض شود، از این نگرش که چقدر در خانه ماندن سخت، کلافه‎‌کننده و خسته‌کننده است، به این نگرش تغییر یابد که من باید در خانه بمانم و باید کارهایی را انجام دهم که بتوانم این در خانه ماندن را بهتر تحمل و سپری کنم و ایام لذت‌بخش‌تری را برای خود رقم بزنم. این تغییر نگرش باعث می‌شود در رفتار و تصمیمات ما نیز تغییر ایجاد شود، تغییر نگرش، اصل قضیه تغییر رفتار، عادات و اقدامات ما خواهد بود.
انتهای پیام