بزرگنمايي:

پیام خراسان - ایسنا/خراسان رضوی رمضان ماه دل کندن از وابستگی‌های بی‌مایه دنیایی برای نیل به ریشه‌های الهی ذات انسان است؛ آن‌گاه که آدمی بر غرایز خویش پای می‌نهد تا فرائض الهی را به جای آورد و نگاه خویش را به قله تقرب و رضای معبود می‌دوزد.

دعای روز هشتم ماه رمضان
«اللهمّ ارْزُقنی فیهِ رحْمَهَ الأیتامِ وإطْعامِ الطّعامِ وإفْشاءِ السّلامِ وصُحْبَهِ الکِرامِ بِطَوْلِکَ یا ملجأ الآمِلین».
«ای خدا در این روز مرا ترحم به یتیمان و اطعام به گرسنگان و افشاء و انتشار سلام در مسلمانان و مصاحبت نیکان نصیب فرما به حق انعامت ای پناه آرزومندان».
«نماز شب» هشتم ماه رمضان
دو رکعت است و در هر رکعت یک حمد و ده مرتبه توحید خوانده شود و بعد از سلام هزار مرتبه سُبْحانَ اللّهِ گفته شود.
تسبیحات ده‌گانه هر روز ماه رمضان
در مفاتیح‌الجنان آمده این تسبیحات که 10 جزء و هر جزء آن مشتمل بر 10 سبحان‌الله است از اول تا آخر ماه رمضان هر روز خوانده شود:
«سُبْحَانَ اللَّهِ بَارِئِ النَّسَمِ، سُبْحَانَ اللَّهِ الْمُصَوِّرِ، سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ الْأَزْوَاجِ کُلِّهَا، سُبْحَانَ اللَّهِ جَاعِلِ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ، سُبْحَانَ اللَّهِ فَالِقِ الْحَبِّ وَ النَّوَی، سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ کُلِّ شَیْ‏ءٍ، سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ مَا یُرَی وَ مَا لاَ یُرَی، سُبْحَانَ اللَّهِ مِدَادَ کَلِمَاتِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ‏، سُبْحَانَ اللَّهِ الْبَصِیرِ الَّذِی لَیْسَ شَیْ‏ءٌ أَبْصَرَ مِنْهُ‏، یُبْصِرُ مِنْ فَوْقِ عَرْشِهِ مَا تَحْتَ سَبْعِ أَرَضِینَ، وَ یُبْصِرُ مَا فِی ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ، لاَ تُدْرِکُهُ الْأَبْصَارُ، وَ هُوَ یُدْرِکُ الْأَبْصَارَ، وَ هُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ، لاَ تُغْشِی بَصَرَهُ الظُّلْمَهُ، وَ لاَ یُسْتَتَرُ مِنْهُ بِسِتْرٍ، وَ لاَ یُوَارِی مِنْهُ جِدَارٌ، وَ لاَ یَغِیبُ عَنْهُ بَرٌّ وَ لاَ بَحْرٌ، وَ لاَ یُکِنُّ مِنْهُ جَبَلٌ مَا فِی أَصْلِهِ، وَ لاَ قَلْبٌ مَا فِیهِ‏، وَ لاَ جَنْبٌ مَا فِی قَلْبِهِ، وَ لاَ یَسْتَتِرُ مِنْهُ صَغِیرٌ وَ لاَ کَبِیرٌ، وَ لاَ یَسْتَخْفِی مِنْهُ صَغِیرٌ لِصِغَرِهِ، وَ لاَ یَخْفَی عَلَیْهِ شَیْ‏ءٌ فِی الْأَرْضِ وَ لاَ فِی السَّمَاءِ، هُوَ الَّذِی یُصَوِّرُکُمْ فِی الْأَرْحَامِ کَیْفَ یَشَاءُ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ‏».
«منزه است خدای آفریننده بندگان، منزه است خدای صورت آفرین، منزه است خدایی که همه موجودات را جفت آفرید، منزه است خدایی که نور و ظلمت را برای نظم عالم مقرر فرمود، منزه است خدایی که شکافنده بذر و دانه‏ هاست در زمین، منزه است خدای که آفریننده تمام موجودات است، منزه است خدای که آنچه به چشم دیده شود و آنچه دیده نشود همه را او آفریده است، منزه است خدای به مقدار کلمات نامنتهای او، منزه است خدای پروردگار عالمیان، منزه است خدای بینایی که هیچ بیناتر از او نیست و هر چیز را از بالای عرش گرفته تا زیر هفتم زمین می‌بیند و هر چه در تاریکی بیابان و دریاست می ‌بیند و دیده‌‏ها او را نخواهد دید و او همه را می ‏بیند و او بسی لطیف و ناپیداست و به همه امور عالم و آگاه است، نه تاریکی مانع بینایی او شود و نه پرده، و نه دیواری حجاب بصیرتش گردد و نه هیچ چیز از بیابان و دریا، و آنچه در این کوه‌ها و نه اسرار دل‌ها، و اندیشه درون‌ها بر او پنهان است و نه هیچ بزرگ و کوچک، و نه خردی چیزی بر او موجب خفا است و نه چیزی در آسمان و زمین بر او پنهان است، اوست خدایی که شما را در رحم مادران هر گونه بخواهد می‌‏نگارد و هیچ خدایی جز آن ذات با اقتدار و عزت و حکمت نخواهد بود».
انتهای پیام