پیام خراسان - ایسنا/خراسان رضوی بیماری همه‌گیر کووید- 19 باعث ایجاد نسلی از کودکان شده که نمی‌دانند چه زمانی دوباره می‌توانند با دوستانشان در مدرسه بازی کنند، چه زمانی می‌توانند هم‌گروهی‌های خود را دوباره ببینند و تمرین ورزشی داشته باشند.

به نقل از سایکولوژی نیوز، با شروع همه‌گیری بیماری کووید- 19 فعالیت مدارس کودکان تغییر کرد و بازی برای آن‌ها تا حدودی متوقف شد. هیچ سرنخی از اینکه، این همه‌گیری تا چه مدت، ممکن است ادامه داشته باشد، وجود نداشت و همه انتظار داشتند که عمر این ویروس کوتاه باشد.
گاهی اوقات، اضطراب در خانواده‌ها شدید بود. برخی احساس ترس کردند، درحالی‌که برخی این وضعیت را نادیده می‌گرفتند و شاید برخی از موارد، بسیار بدتر از آن چیزی بود که تصور می‌کردند. کودکان با توجه به دیدن و شنیدن دستورالعمل‌ها و اخبار از طریق مختلف، فاصله فیزیکی را در خانه نیز حفظ می‌کردند، اما موج بیماری و آشفتگی ناشی از آن، برای کودکان به‌ویژه آنانی که آرامش را در فعالیت ورزشی می‌دانستند مشکلاتی ایجاد کرد.
ورزشکاری، برای کودکان آرزویی فراتر از فعالیت جسمی خانه یا مدرسه بوده است و از این طریق، احساس تعلق، اعتمادبه‌نفس و عزت‌نفس پیدا می‌کنند اما کودکان امروز، از این موارد تا حدودی محروم شده‌اند.
مدرسه و ورزش، مولفه‌های اجتماعی- عاطفی ایجاد می‌کند که از طریق گفتگوی تصویری حاصل نمی‌شود. این عدم معاشرت اجتماعی به‌مرورزمان، ازنظر عاطفی و روانی بر کودکان، تاثیر می‌گذارد و درنهایت می‌تواند سلامتی ذهنی آنان را به خطر ‌اندازد.
همان‌طور که آرام به زمین‌ها و محوطه‌های ورزشی برمی‌گردیم (بازگشایی مجدد)، باید به یاد داشته باشیم که روح و روان ورزشکاران، اندکی تغییر کرده است. به‌عنوان معلم و مربی، باید بدانیم که در انتقال پیام‌ها باید مهربانی و عطوفت داشته باشیم. باید توجه داشته باشیم که احساس عدم اطمینان خود از آینده را به کودکان منتقل نکنیم و بتوانیم به یادگیری آنان کمک کنیم و آینده آنان را درست شکل دهیم.
اما افراد به‌عنوان والدین، معلم و مربی باید اوقات نامطمئن، زندگی را اندکی آسان و شدت آن را کمتر کنند. پاسخ به سوالات و زندگی در مسیر عادی می‌تواند درروند بازگشت به زندگی معمول، موثر باشد.

همه می‌دانیم که با توجه به شیوع بیماری کووید- 19، اوضاع مثل سابق نخواهد بود، بااین‌حال، تاثیرات ورزش برای افراد همانند گذشته است.
همه مربیان و معلمان باید نیاز دانش‌آموزان را درک کنند و شور و اشتیاقی مانند گذشته داشته باشند تا کودکان بتوانند با لبخند بر چهره آموزش فراگیرند و رشد کنند.
در ورزش و زندگی، همه نیاز به برقراری ارتباط داریم. همان‌طور که بااحتیاط از این مرحله گذر می‌کنید، به این موضوع توجه داشته باشید که کودکان چه اندازه تحت تاثیر قرارگرفته‌اند و ممکن است همیشه این احساس را بروز ندهند.
با شروع بازگشایی مجدد مدارس و شروع بازی‌ها، باید به کودکان کمک کنیم تا یاد بگیرند، رشد کنند، دوست داشته باشند، بخندند و تاثیرات ورزش را بفهمند.
به‌عنوان مربی و معلم، زمینه‌ و محیطی برای کودکان ایجاد کنیم که کودکان همیشه آن را به یاد داشته باشند. بنابراین، هنگامی‌که زنگ مدرسه به صدا درمی‌آید به کودکان بیاموزید که از لحظه‌ها لذت ببرند، سخت کار کنند و به‌سوی آینده حرکت کنند.
کودکان در روزهای ابتدایی شیوع بیماری همه‌گیری فرصت‌های بسیاری از دست دادند، پس به‌عنوان مربی، قبل از آنکه با کودکان رفتار نادرست داشته باشید، نفس عمیقی بکشید و به یاد بیاورید که همگی روزهای سختی را گذرانده‌اید.
انتهای پیام