بزرگنمايي:

پیام خراسان - ایسنا/خراسان رضوی کارشناسان، میزان آلودگی پلاستیکی در سواحل جهان را اندازه‌گیری کردند و دریافتند، نیروی انسانی و منابع موردنیاز برای مدیریت این میزان زباله به‌سختی امکان‌پذیر است؛ حتی اگر این امکان محقق شود، جهان در آینده پلاستیکی غیرقابل‌قبول باقی‌ می‌ماند.

به نقل از ارث، نتایج بررسی شیوع آلودگی پلاستیک در اکوسیستم‌های دریایی، محققان را شگفت‌زده و نگران کرده است.
نتایج این بررسی، سرعت شتاب ورود سالانه بسترهای پلاستیکی به آبراه‌های زمین را برجسته می‌کند و کارشناسان مدعی شدند که همگام‌شدن با این سرعت، کار بسیار دشواری خواهد بود.
چلسی روچمن، محقق این تحقیق در دانشگاه تورنتو کانادا، اظهار کرد: تا زمانی که رشد تولید و استفاده از پلاستیک متوقف نشود، تغییر اساسی در اقتصاد پلاستیک به چارچوبی مبتنی بر بازیافت نیازمند است تا پایان عمر محصولات پلاستیکی به‌جای زباله، بازیافت باشد.
استفانی بورل، محقق اصلی این تحقیق، افزود: اگر دولت‌ها در سراسر جهان به تعهدات بلندپروازانه جهانی خود عمل کنند و سایر کشورها برای جلوگیری از آلودگی پلاستیک به این تلاش‌ها بپیوندند، میزان انتشار سالانه به رودخانه‌ها، دریاچه‌ها، اقیانوس‌ها تا سال 2030 در حدود 53 میلیون تن در سال خواهد بود.
بورل گفت: این آمار، بسیار بیشتر از 8 میلیون تن است که در سال 2015 غیرقابل‌قبول اعلام شد.
این گروه، میزان تلاش موردنیاز برای دستیابی به هدف کاهش جهانی برای آلودگی پلاستیک کمتر از 8 میلیون تن را بررسی کرد.
کارشناسان در ابتدا تشخیص دادند، در حال حاضر سالانه 24 تا 34 میلیون تن پلاستیک وارد اکوسیستم‌های آبی می‌شود.
در مرحله بعدی تحقیق، طرح‌های آینده بر اساس راهبردهای کاهش (کاهش تولید زباله پلاستیکی، بهبود مدیریت زباله‌های پلاستیکی و بازیابی مداوم از محیط‌زیست) مدل‌سازی شدند.
نتایج این بررسی نشان داد، با توجه به تلاش‌های موازی در هر سه مورد، بازهم باید میزان تلاش در همه موارد ازجمله کاهش 25 تا 40 درصدی تولید کلی پلاستیک افزایش یابد.
حداقل 60 درصد تمام اقتصادها، باید به جمع‌آوری و مدیریت پسماند توجه کنند و این درحالی‌ است که 40 درصد از انتشار سالانه پلاستیک، باید توجه در زمینه بازیافت باشد.
محققان تاکید کردند که حتی اگر میزان تلاش اعلام شده محقق شود، جهان در آینده پلاستیکی غیرقابل‌قبول باقی‌ می‌ماند.
پروفسور روچمن گفت: جامعه جهانی باید تحول اساسی در اقتصاد پلاستیک ایجاد کند، تحولی که میزان تولید پلاستیک خام را کاهش دهد و درباره نحوه استفاده و دفع مواد پلاستیکی تجدیدنظر کند.
نتایج این تحقیق در مجله Science منتشرشده است.
انتهای پیام