پیام خراسان - ایسنا/خراسان رضوی گردشگری موتور مهمی در رشد اقتصادی بسیاری از کشورهاست. بخش گردشگری توانایی منحصربه‌فردی در ایجاد توسعه اقتصادی دارد و فرصت‌های بی‌نظیری در شهرهای بزرگ و جوامع روستایی که ممکن است سال‌های آینده ساکنان آن را ترک کنند، فراهم می‌کند.

انتخاب این روز نقش گردشگری در حفظ و ترویج فرهنگ و میراث جهانی را برجسته می‌کند.
سازمان جهانی گردشگری در اواخر سپتامبر 1979 تصمیم به جانمایی روزی تحت عنوان روز جهانی جهانگردی در تقویم گرفت و مراسم این روز برای اولین بار در 27 سپتامبر 1980 برگزار شد. این تاریخ هم‌زمان با سالگرد تصویب اساس‌نامه سازمان جهانی گردشگری در 27 سپتامبر 1970 بود. سازمان جهانی گردشگری بر این باور است که این تاریخ بسیار مناسب است زیرا این تاریخ مصادف با پایان فصل گردشگری در نیم‌کره شمالی و شروع فصل گردشگری در نیم‌کره جنوبی است.
برای اولین مرتبه در تاریخ 40 ساله روز جهانی جهانگردی، جشن رسمی سال 2020 به میزبانی گروهی از کشورها و نه تنها یک کشور عضو UNWTO برگزار می‌شود. همکاری فرامرزی کشورهای مرکوسور(بازار مشترک کشورهای آمریکای جنوبی) شامل آرژانتین، برزیل، پاراگوئه، اروگوئه و شیلی به‌ عنوان ناظر نشان‌دهنده نیاز کنونی به همبستگی و همکاری بین‌المللی است. این میزبانی مشترک بیانگر روحیه همبستگی بین‌المللی است که از طریق پاسداشت ارزش گردشگری صورت می‌گیرد و سازمان جهانی گردشگری آن را برای بهبود وضعیت توریسم ضروری می‌داند.
چهل و یکمین مراسم روز جهانی گردشگری در شرایطی برگزار می‌شود که عدم اطمینان ناشی از تحولات بیماری همه‌گیر کووید-19 همچنان وجود دارد و پایان آن نیز مشخص نیست. این همه‌گیری منجر به کاهش شدید تحرک و گردشگری شده است.
تعلیق پروازهای بین‌المللی، بسته شدن فرودگاه‌ها و مرزها، تصویب محدودیت‌های شدید سفر از جمله سفرهای داخلی در بسیاری از بخش‌های مربوط به صنعت گردشگری باعث ایجاد بحران بی‌سابقه‌ای شده است.
هدف از روز جهانی گردشگری که هر ساله در 27 سپتامبر در سراسر جهان برگزار می‌شود، پرورش آگاهی جامعه جهانی درباره اهمیت گردشگری و ارزش اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی آن است. این رویداد به دنبال پرداختن به چالش‌های جهانی است که در برنامه اهداف توسعه پایدار(SDG) ذکر آن رفته است و سهم بخش گردشگری در دستیابی به این اهداف را برجسته می‌کند.
گردشگری باید به‌ عنوان ابزاری برای گرد هم آوردن افراد، فرهنگ‌ها و ادیان در ایجاد رفاه و توسعه و ارائه راهکار به ملت‌ها برای بازسازی پل‌های دوستی در پرورش دانش مشترک، قدردانی از ظرفیت‌های فرهنگی و گردشگری و ارائه فرصت‌های همکاری در قالب طرح‌های بزرگ گردشگری استفاده شود.
زوراب پولولیکاشویلی، دبیر کل سازمان جهانی جهانگردی، در این خصوص گفته «گردشگری و جهانگردی در میان همه بخش‌ها، بیشترین آسیب را از بیماری همه‌گیر کووید-19 دیده است. هیچ کشوری در جهان نیست که تحت تاثیر بیماری کروناویروس قرار نگرفته باشد».
محدودیت سفر و کاهش ناگهانی تقاضای مصرف‌کننده، منجر به کاهش بی‌سابقه تعداد گردشگران بین‌المللی شده که به ‌نوبه خود، منجر به کاهش درآمدهای اقتصادی حاصل از آن و از دست دادن مشاغل شده است.
زنان، جوانان و کارگران اقتصاد غیررسمی(فعالیت‌های اقتصادی که برخلاف اقتصاد رسمی، مالیات نمی‌پردازند و تحت نظارت دولت نیز انجام نمی‌گیرد) در معرض بیشترین خطر برای از دست دادن شغل در بخش گردشگری و تعطیلی مشاغل ناشی از بیماری همه‌گیر قرار گرفته‌اند. در عین ‌حال مقاصدی که بیشترین وابستگی شغلی و رشد اقتصادی آن‌ها به گردشگری است، احتمالا بیشترین آسیب را خواهد دید.
همچنین بحران گردشگری تهدیدی برای ابتکارات حفاظت از حیات‌وحش و حفاظت از میراث فرهنگی جهان است. سقوط ناگهانی درآمدهای گردشگری بودجه برای حفظ تنوع زیستی را از بین برده است.

برگزاری روز جهانی گردشگری در زمانی که بحران شیوع بیماری کووید-19 بیداد می‌کند، فرصتی برای بازنگری در آینده بخش گردشگری است تا از طریق ارزش‌های اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی مرتبط با آن به اهداف توسعه پایدار کمک کنیم.
تعطیلی 90 درصد از سایت‌های میراث جهانی به دنبال همه‌گیری، باعث شده میراث فرهنگی بشریت در تمام نقاط جهان در معرض خطر قرار گیرد. داده‌های سازمان جهانی گردشگری(UNWTO) نشان می‌دهد که 100 تا 120 میلیون شغل گردشگری به‌ طور مستقیم در معرض خطر است.
همچنین کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل متحد(UNCTAD) ضرر 1.5 تا 2.8 درصدی تولید ناخالص داخلی جهانی را پیش‌بینی کرده است.
جهانگردی یکی از مهم‌ترین بخش‌های اقتصاد جهان است. شاید از هر 10 نفر، یک نفر در این بخش شاغل شود اما می‌تواند معیشت صدها میلیون نفر دیگر را تامین کند. در برخی از کشورها بیش از 20 درصد از تولید ناخالص داخلی از این بخش حاصل می‌شود.
روز جهانی گردشگری فرصتی منحصر به ‌فرد برای افزایش آگاهی در مورد سهم واقعی و بالقوه گردشگری در توسعه پایدار است.
گردشگری را نباید تنها یک شغل دانست بلکه این صنعت می‌تواند به معنای ارتباط با افراد از دیگر کشورها و اقشار مختلف، عضو بودن در یک جامعه و یا مشارکت در یک سبک زندگی باشد. گردشگران، بازدیدکنندگانی هستند که می‌توانند به حفظ یک اکوسیستم کمک کنند؛ به ‌شرط آنکه به روشی متفکرانه و هوشیارانه سفر کنند.
گردشگری مسئولانه و پایدار، گردشگری است که بیشترین استفاده را از منابع و فعالیت‌های محلی دارد و باید به‌ عنوان یک منبع حیاتی در مبارزه با فقر مورد تشویق قرار گیرد که به دلیل همه‌گیری بیماری کووید-19 به میزان قابل ‌توجهی افزایش‌ یافته است.
ترس از این است که در پایان سال 2020 در بدترین حالت، کاهش گردشگران که اکنون 850 میلیون نفر است، به 1.2 میلیارد گردشگر بین‌المللی افزایش یابد و ضرر اقتصاد جهانی نیز حدود 1.2 تریلیون دلار باشد. در کل این به معنای از دست دادن حدود 100 میلیون شغل در بخش گردشگری است.
بازگشایی مجدد جهان به روی گردشگران می‌تواند در نجات مشاغل، محافظت از معیشت و ایفای نقش حیاتی در ایجاد توسعه پایدار موثر باشد.
منابع
eventbrite.com
un.org
sdg.iisd.org
timeanddate.com
news.gtp.gr
visitscotland.org
unwto.org
humandevelopment.va
oecd.org
انتهای پیام