بزرگنمايي:

پیام خراسان - تحمل هوای گرم تابستان بدون تهویه مطبوع دشوار است، اما تا اواخر دهه 90 سیستم‌های تهویه مطبوع به طور گسترده در چین استفاده نمی‌شد، بنابراین چینی‌ها بدون استفاده از فناوری‌های امروزی گرمای تابستان را تحمل می‌کردند.
به گزارش ایسنا- منطقه خراسان و به نقل از چاینا دیلی، در چین باستان پوشش زنان بسیار مهم بود، بنابراین یکی از مهم‌ترین موارد برای خنک شدن استفاده از لباس‌های خنک بود. از این لباس‌های ابریشمی نه فقط زنان بلکه مردان نیز استفاده می‌کردند. ساکنان وسط و پایین رودخانه Huanghe از لباس‌های ساخته شده از بامبو استفاده می‌کردند که هم خنک بود و هم چروک نمی‌شد.
افرادی که در گرمای شدید زندگی می‌کردند مایعات بیشتری می‌نوشیدند، اما آب گرم مورد توجه چین باستان نبود و از یخ برای خنک‌سازی نوشیدنی‌ها استفاده می‌کردند. آنان یخ را در مکان‌های مخصوص قرار داده و طی تابستان از آن استفاده می‌کردند و در نتیجه اولین بستنی‌های جهان در زمان سلسله Yuan dynasty (1271-1368) تولید شدند.
Kublai Khan به منظور حفظ فرایند تولید بستنی خصوصی خود که مخلوطی از شیر و یخ بود فرمان صادر کرد که هیچکس جز خانواده سلطنتی نمی‌تواند بستنی تولید کند. در قرن سیزده مارکو پولو با Kublai Khan ملاقات کرد و روش تولید بستنی را فرا گرفت و به غرب آموزش داد.
نوشیدنی‌های گیاهی در پکن در زمان سلسله چینگ (1912-1644) محبوب شدند.
امپراطوری دووگر سیسی که دولت چین را از اواخر چینگ از سال 1861 تا زمان مرگش در سال 1908 تحت کنترل داشت از شربت آلوی یخ زده در روزهای تابستان استفاده می‌کرد.
در طول دوران جنگ سرد (475-221 پیش از میلاد) یخ در یک دستگاه ساخته شده از مس نگهداری می‌شد که بعدها از چوب کاج ساخته شد.
برای امپراتورها در چین باستان به ویژه در زمان سلسله چینگ، سبک معماری خاصی استفاده شد و در زمان تابستان بیشتر فرمانروایان در محیط‌های سرد کوهستانی زندگی می‌کردند.
امپراتورها هر ساله در ماه‌های چهارم و پنجم چینی که سپتامبر و یا اکتبر بوده به پکن باز می‌گشتند.
علاوه بر این خانواده سلطنتی در زمان گرمای شدید در شهر ممنوعه باقی می‌ماند و به دلیل معماری خاص محیط، اقامتگاه آنان همواره خنک بود.
در شهر ممنوعه، پنج زیرزمین یخ برای ذخیره در طول سال وجود داشت. این اتاق‌ها دارای دو سطح، یک سطح بالایی و یک سطح زیرین در نزدیکی رودخانه‌ها در داخل شهر ممنوعه بودند.
در فصل زمستان، یخ‌هایی با قطر زیاد از رودخانه‌ها در داخل و خارج شهر ممنوعه برداشته می‌شد و در داخل انبارهای یخ قرار می‌گرفت. هیچ نور یا گرمایی از خارج نمی‌توانست وارد زیرزمین شود و دمای آن به دمای یخ نزدیک بود. در هر یخچال یخ، 5000 قالب یخ وجود داشت که تا تابستان یخ‌ها باز نمی‌شدند.
انتهای پیام