چاپ

پیام خراسان - بیرجند-خواهر شهید سندروس گفت: شهادت «علی» تاثیر بسیار زیادی بر ما گذاشت و سعی کردیم تا محکم تر و جدی تر از قبل در راه دفاع از اسلام و انقلاب تلاش کنیم.

نرگس حسین نژاد مادر شهید علی سندروس در گفت و گو با خبرنگار مهر ، فرزند شهیدش را این گونه معرفی می کند: سال 1343 بود که خدا علی را به ما داد، بچه ای بسیار آرام، با وفا، متین و حرف گوش کن، دوران کودکی علی در محله خیر آباد شهرستان بیرجند و بازی با بچه های محل و شرکت درکلاس های قرآن و مسجد محل گذشت.
وی افزود: علی در دوران تحصیلش بسیار بچه زرنگ و باهوشی بود به طوری که شاگرد ممتاز کلاس شده بود از سال اول ابتدایی شروع به نماز خواندن و روزه گرفتن کرد و تمام ماه رمضان همان سال را روزه گرفت و من به یاد ندارم که از آن زمان به بعد نمازی از علی قضا شده باشد به خواندن نماز در مسجد و اول وقت خیلی اهمیت می داد.
مریم سندروس خواهر شهید که اکنون بازنشسته آموزش و پرورش است بابیان اینکه به اینکه علی سومین فرزند خانواده و دو سال از من کوچکتر بود گفت: او به قدری خوش اخلاق و متین بود که حتی رفتار او در خانه از من که دختر خانواده بودم دلسوزانه تر و مهربانانه تر بود.
خواهر شهید با بیان اینکه رابطه من با علی خیلی صمیمی بود ادامه می دهد: هم بازی دوران کودکی ام بود.
مریم سندروس از علاقه زیاد برادر شهیدش به امام خمینی (ره) گفت و ادامه داد: با بزرگترشدن علی حضورش در هیئت، مسجد و راهپیمایی ها و تظاهرات بر علیه رژیم شاهنشاهی بیشتر شد.
وی عنوان کرد: در اوایل که هنوز تظاهرات مردمی بر علیه رژیم در شهر اوج نگرفته بود علی با وجود سن کم به همراه برادر بزرگترم بر علیه رژیم ستم شاهی شعار می نوشت، اعلامیه پخش می کرد، نوار سخنان امام را تکثیر می کرد و با شور در تمام تظاهرات شرکت داشت.
خواهر شهید در بیان خاطره ای از برادرش گفت: شب قبل از شهادت علی به اتاقش رفتم دیدم در خواب از این پهلو به اون پهلو می شود به مادرم گفتم، نگران شد و بیدارش کرد علی گفت: چرا بیدارم کردید داشتم خواب خوبی میدیدم صبح که شد غسل کرد و بعد از خوردن صبحانه برادر کوچکم را برداشت و به پدرم گفت شما مراقب بقیه بچه ها باشید و همه برای شرکت در راهپیایی از منزل خارج شدیم.
مریم سندروس بیان می کند: شب قبل از تظارهرات یکی از اقوام ما که در ارتش بود به منزل ما آمد و گفت فردا در تظاهرات شرکت نکنید چون تیراندازی است و حتما کشته می شوید خواهشا در خانه بمانید اما خانواده ما راه خود را انتخاب کرده بود.
وی ادامه داد: تظاهرات فردای آن روز در هفتم بهمن ماه سال 57 از محل مسجد آیت الله آیتی به سمت میدان شهدا با حضور با شکوه مردم آغاز شد؛ علی و برادر بزرگترم به همراه دیگر جوانان پر شور تر از بقیه پای بر زمین می کوبیدند و بلند شعار می دادند تا اینکه تیر اندازی شروع شد چند نفر از مردم مجروح و عده ای شهید شدند.
خواهر شهید ادامه داد: تیر اندازی که شد ما همدیگر را گم کردیم و به همراه برخی از مردم به دنبال روحانیون به مسجد آیت الله آیتی رفتیم در آنجا امام جماعت مسجد اعلام کرد که چند نفر از همشهری های ما زخمی شدند و من ابتدا تصور کردم که برادر بزرگترم است اما وقتی به منزل آمدم دیدم که برادرم سرکوچه گریه می کند و آنجا بود که متوجه شدم علی به شهادت رسید.
مریم سندروس بیان می کند: پنج روز بعد از شهادت علی بود که امام خمینی(ره) به کشور آمدند و ما در حالی که هم از شهادت علی ناراحت بودیم اما با دیدن امام و بازگشت ایشان به مملکت خوشحال شدیم و گفتم علی جان اگر چه تو خیلی دوست داشتی امام را بببینی اما نشد و به آرزویت نرسیدی اما ما به نیابت از تو ایشان را زیارت کردیم و تو نیز به جایی رفتی که مایه افتخار خود و ما هستی.
خواهر شهید اظهار داشت: اگر چه خانواده ما در راه دین و انقلاب فعالیت می کردند اما شهادت علی تاثیر بسیار زیادی بر ما گذاشت و اعتقادات ما بیش از قبل شد و سعی کردیم تا محکم و پر رنگ تر از قبل در دفاع از اسلام و انقلاب گام برداریم.
وی گفت: از مسئولین انتظار دارم که بیشتر نسل امروز را با اندیشه و راه شهدا آشنا کنند همچنین از جوانان مملکتم می خواهم که ادامه دهنده راه شهدا باشند و نگذارند که به هر دلیل خون شهدا خدای نکرده پایمال شود چرا که راه شهدا راه پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار (ع) است و ما این گونه به آنها وصل می شویم.