چاپ

پیام خراسان - عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد گفت: در پی فعالیت‌های بشر، اقلیم تاثیر خود را در بخش کشاورزی گذاشته و می‌گذارد و علت آن هم این است که ما توانایی چندانی در کنترل یا کم کردن اثرات محیطی از جمله شرایط اقلیمی نداریم، بنابراین باید در مواقع بحران، مدیریت ریسک داشته باشیم.
به گزارش ایسنا- منطقه خراسان، دکتر محمد بنایان اول، در نشست تخصصی بیمه کشاورزی و مدیریت بلایای طبیعی که در سازمان مرکزی دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد، در خصوص مدیریت ریسک، اظهار کرد: وقتی در اثر شرایطی، آسیب‌هایی مانند خشکسالی و سیل به وجود می‌آید، انسان‌های بسیاری حتی در دیگر مکان‌ها تحت تاثیر قرار می‌گیرند.
وی افزود: ریسک و یا عدم قطعیت در بخش کشاورزی، مدیریت سخت و متفاوتی دارد و علت آن این است که متغیرهای مختلفی در زندگی نقش دارند. یکی از مهم‌ترین عوامل آن، متغیرهای اقلیمی است که در بخش کشاورزی و نیز در زنجیره تولید مواد غذایی نوسان ایجاد می‌کنند.
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد با بیان اینکه نوع دیگری از ریسک‌ها، زیستی و یا در اثر وقوع آفات و بیماری است، تصریح کرد: ریسک‌ها ناشی از چرخه‌های فصلی تولید و بازار کشاورزی است که این امر باعث سختی مدیریت در بخش کشاورزی می‌شود. از طرفی کشاورزان با ریسک‌های متعددی مواجه می‌شوند و این امر بستگی به آن دارد ک در چه کشوری، با چه سطحی از تکنولوژی و نیز در چه شرایط اقلیمی باشند.
وی با اشاره به اینکه ریسک‌ها از انواع مختلفی مانند اقلیمی، زیستی، مالی، کارگری و سیاسی برخوردار هستند و تغییر قوانین را در سطح ملی و بین‌المللی دارند، عنوان کرد: قبل از مدیریت ریسک بایستی تغییرات آن را ارزیابی کرد.
بنایان اول در خصوص اینکه سه متغیر ریسک وجود دارد، خاطر نشان کرد: ابتدا باید عامل خسارت‌زا نمونه‌برداری شود که در واقع همان ریسک اقلیمی است؛ دوم؛ فراوانی وقوع حادثه را ثبت و مشخص کنیم تا متوجه شویم شدت وقوع به چه صورت است و سوم؛ گسترش جغرافیایی عامل خسارت‌زا است که باید دید در چه سطحی اتفاق افتاده است.
وی بیان کرد: در عامل دوم، آسیب‌پذیری وجود دارد که اگر چنین ریسکی اتفاق افتد، چقدر خسارت وارد می‌شود. اگر در منطقه‌ای کشت‌های مختلف وجود دارد، کدام کشت‌ها آسیب می‌بینند و اگر در منطقه یک نوع کشت موجود است باید دید کدام بخش مقاوم و یا کدام بخش ضعیف است و چه نوع مدیریتی باعث شده که آن منطقه خسارت کمتر و یا بیشتری داشته باشد.
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد. اضافه کرد: در عامل سوم متغیر ریسک، باید در کمی کردن ریسک توجه داشت که اگر گیاه خسارت دیده چه مراحلی را باید همزمان با وقوع حادثه انجام داد و یا آن آسیب‌پذیری در چه زمانی بوده است تا موقعیت زمانی و مکانی خسارت مشخص شود.
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد اظهار کرد: زمانی که از موقعیت ریسک آگاهی پیدا کردیم این امر باعث می‌شود که مدیریت کنیم و یادمان باشد بایستی قبل از وقوع حادثه، مدیریت ریسک طراحی شده باشد. یکی از روش‌هایی که برای مدیریت ریسک وجود دارد این است که تا حد ممکن، آن خسارت را به حداقل برسانیم و از بذرهای مقاوم استفاده کنیم، دوم اینکه در صورت خسارت کشاورز، از بیمه‌های کشاورزی استفاده شود، سومین روش آن است که توجه داشته باشیم چقدر سیستم ما قدرت تحمل و مدیریت آن خسارت و واقعه‌ای که رخ داده را دارد. چهارم نیز پرهیز از ریسک است که قدرت مانور چندانی ندارد.
انتهای پیام