چاپ

پیام خراسان - بگذار قلمت حرمت پیدا کند، از دردها بگو، رنج‌ها و مشکلات را بنویس، اما میرزا بنویس نشو.
وقتی خبر از گرانی مرغ یا بازار آشفته مسکن میزنی، وقتی تمام دغدغه‌ات درد مردم می‌شود و قلمت یک صدا فریاد می‌زند تا دردی به گوش مسئولی یا مقام عالی برسد، کدام درد تو برطرف شده بعد اینهمه سال... از مشکل بیمه‌ات تا نداشتن حقوق ثابت یا از به اسم شغل سخت داشتنت تا نداشتن امنیت شغلی؟
چرا وقتی مقام دولتی می‌آید یا همایش و یا سمیناری باشد همه دولتی‌ها تو را می‌شناسند و تمام القاب خوب نصیبت می‌شود و تو گویی سر شوق داری و سراز پا نمی‌شناسی، اما .... اما لطفا میرزا بنویس این همایش‌ها و این سفرها نشو.
از دردها بگو، رنج‌ها و مشکلات را بنویس، اما میرزا بنویس نشو.
بگذار قلمت حرمت پیدا کند وقتی هنوز منتظری سالی بگذرد و 17 مردادی بیاید تا شاید خودت دیده شوی و شاید مشکلت تنها به زبان آید.
خبرنگاری، حرفه‌ای که شب و روز ندارد، عصر ارتباطات به او نیاز وافر دارد، در اطلاع‌رسانی نقش انکارناشدنی دارد، خبرنگار باید همواره در پی‌خبر باشد و با قبول خطر‌های فراوان، از مرزهای بسیاری گذر کرده و هر سختی را به جان بخرد تا زبان گویا باشد و گوش شنوا.
مشکلات و کاستی‌ها را بگوید حرف یک روستایی در دورترین نقطه کشور را به گوش مسئولی برساند اقدامات مثبت را در جای جای ایران بازگو کند، از تلاش‌های شبانه‌روزی محیط بان در دورترین نقطه یک منطقه حفاظت شده تا تلاش دکتر در مجلل‌ترین بیمارستان، زبان گویای سربازی در نقطه صفر مرزی تا گزارش عملکرد وزیر، همه و همه را بگوید.
همه را بگوید تا شکایت ارگانی و نهادی بخاطر بازگو کردن واقعیت‌ها، مشکلات را با جان و دل بخرد.
همراه شود با معدنکار در عمق 500 متری زمین و بچشد و بفهمد و بشنود مشکلاتشان را و بازگو کند آنچه خیلی‌ها شنیده‌اند اما نخواستن بفهمند.
همگام شود با مسئولین در روستایی و نشان دهد نصیحت کشاورز طبسی را به وزیر تا همگان بدانند و بفهمند و درک کنند حرفی که یک کشاورز از اعماق وجود می‌زند و به دل یک ملت می ‌ نشیند.
همه مشکلات را گفت و گفت و گفت و نشنیدن، خیلی‌ها را در بوق و کرنا کردن، راهکارهای مقطعی خیلی از معضلات را و خواستن کسی نفهمد و نقد نشود، خیلی از اقدامات را و نگفت و نگفت و نگفت دردی که خود خبرنگار داشت.
همه اینها نافی وجود مشکلات در بین خود خبرنگاران نیست، از نبود انسجام و هماهنگی تا سیاست‌زدگی و قلم‌نویسی بخاطر منافع شخصی، گروهی و سیاسی و موضع‌گیری متفاوت در یک موضوع خاص و همه و همه مشکلات دیگری که بر سر راه توسعه و پیشرفت شغل و حرفه خبرنگاری است.
دردها و مشکلات زیاد است و زمان اندک با صدای رسا بگویم علیرغم همه این مشکلات و کاستی‌ها خبرنگاران سوگند نامه بقراط نخوانده‌اند، اما در مقابل صداقت و پاکی مردم قسم خورده‌اند.
همه اقدامات و عملکرد مسئولین را می‌بینیم و اعلام کرده‌ایم و به عنوان زبان مردم در مقابل کوتاهی‌ها سکوت نخواهیم کرد و هم کلام با دکتر شریعتی خواهیم گفت:
"قلم توتم من است، امانت روح القدس من است، ودیعه مریم پاک من است، صلیب مقدس من است، در وفای او، اسیر قیصر نمی‌شوم، زرخرید یهود نمی‌شوم، تسلیم فریسیان نمی‌شوم، بگذار بر قامت بلند و راستین و استوار قلمم، به صلیبم کشند، به چهار میخم کوبند، تا او که استوانه حیاتم بوده است، صلیبب مرگم شود، شاهد رسالتم گردد، گواه شهادتم باشد، تا خدا ببیند که به نامجوئی، بر قلمم بالا نرفته‌ام، تا خلق بداند که به کامجوئی بر سفره گوشت حرام توتمم ننشسته‌ام، تا زور بداند، زر بداند و تزویر بداند که امانت خدا را، فرعونیان نمی‌توانند از من گرفت، ودیعه عشق را قارونیان نمی‌توانند از من خرید و یادگار رسالت را بلعمیان نمی‌توانند از من ربود.قلم زبان خدا است، قلم امانت آدم است، قلم ودیعه عشق است، هر کسی را توتمی است، و قلم توتم من است. و قلم توتم ما است. "
یادداشت از سپیده قلندری اسفدن
انتهای پیام