چاپ

پیام خراسان - مدیر گروه سلامت روان معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی خراسان‌شمالی دو مهارت صبوری و خویشتن داری و خوش رفتاری و احترام به دیگران را موثر در تربیت تک فرزندی عنوان کرد.

زهرا یوسف نژاد در گفت و گو با ایسنا اظهار کرد: بدون خویشتن داری، تک فرزند خانواده در خطر تبدیل شدن به موجودی خودخواه و طلبکار بوده و بخش قابل توجهی از روحیه صبوری و عزت نفس در گروی یادگیری در انتظار نوبت بودن است.
وی ادامه داد: در خانواده های چند فرزند کودکان صبر کردن را می آموزند زیرا مجبورند، برای نمونه اگر پدر یا مادر پوشک بچه کوچک را عوض می کند برادر یا خواهر چهار ساله او که آب می خواهد باید صبر کند.
یوسف نژاد با بیان اینکه در بیشتر موارد تک فرزندان فکر می کنند خواسته آن ها در اولویت و بر همه چیز تقدم دارد، خاطرنشان کرد: والدین باید به آن ها بیاموزند که همیشه این چنین نیست.
وی اضافه کرد: برخی مواقع لازم می شود کودکمان را به علت عدم رعایت مقررات منزل از برخی امتیازات محروم کرده و بر اجرای مقررات پافشاری کنیم تا به اشتباه خود پی ببرد.
این مقام مسئول در ارتباط مهارت خوش رفتاری و احترام به دیگران، توضیح داد: رفتار خوب به معنای احترام گذاشتن به احساسات و علائق دیگران است که گاهی باید بر خواسته و احساسات خود آن را ترجیح دهیم.
وی با اشاره به اینکه اخلاق خوب شامل پرورش دادن توانایی های شناخت خوب از بد و صحیح از غلط است، خاطرنشان کرد: اخلاق خوب برخورداری از توانایی شناخت خوب از بد و صحیح از غلط است.
مدیر گروه سلامت روان معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی گفت: همانطور که به تک فرزندمان صبر کردن آموزش می دهیم توجه کردن به تاثیر کلمات و حرکاتمان بر دیگران را نیز به او گوشزد می کنیم.
وی افزود: بچه ای خوددار و خود کنترل است که بتواند رفتار خود را بررسی کرده و بفهمد که آیا رفتار وی روی کسی اثر می گذارد؟ آیا رفتار او کسی را خوشحال یا ناراحت نمی کند؟
یوسف نژاد ادامه داد: در خانواده هایی که بیشتر از یک بچه دارند، فرزندان خیلی درگیر حرکات والدین خود نیستند اما در خانه های تک فرزند، هیچ موردی ندیده یا نشنیده باقی نمی ماند.
وی با اشاره به اینکه تربیت درست به بچه کمک می کند که بر عواطف و رفتارهایش کنترل پیدا کند، اضافه کرد: تربیت موثر شامل استفاده از قواعد روشن و صحبت کردن در مورد آن ها است، اقدامات با ثبات، سریع و به موقع ما به فرزند می فهماند که والدین مسئله را خیلی جدی گرفته اند.
انتهای پیام