چاپ

پیام خراسان - ایسنا/خراسان رضوی عضو هیأت‌علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی گفت: اگر امروز جامعه کاملاً نابرابر داریم، محصول آموزش‌وپرورش نابرابر است که هر کس پول دارد به مدارس خاص می‌رود و بین افراد عادی و پولدار تفاوت ایجاد می‌شود.

به گزارش ایسنا، مجید فولادیان امروز در نشست بررسی جامعه‌شناختی بحران‌های آموزش و پرورش در ایران که در دانشکده ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد، اظهار کرد: اولین بحران آموزش و پرورش که مهم‌ترین بحران نیز بوده، تسلط نگاه سیاسی بر امر آموزش و پرورش است که این امر منجر به سیاست‌زدگی می‌شود.
وی افزود: چه اتفاقی در کشور ما می‌افتد که در حوزه آموزش، فردی مانند دکتر فرجی دانا که 80 درصد افراد وزارتخانه وی را می‌خواستند، استیضاح و از وزارت خلع می‌شود و فردی مانند دکتر حسینی برای وزارت معرفی نمی‌شود؟ چه چیزی پشت این موضوع وجود دارد؟ سیاست‌زدگی در حوزه مدیریت آموزش و پرورش سیطره دارد و اجازه نمی‌دهد افراد شایسته‌ای که نگاه غیرسیاسی و تخصصی دارند، روی کار بیایند. چه ماجرایی وجود دارد که افراد شایسته به این حوزه نمی‌رسند و سراغ افراد دسته چندم می‌رویم؟
این استاد دانشگاه بیان کرد: در کشورهای دیگر حوزه آموزش و پرورش و آموزش عالی از غیر سیاست‌زده‌ترین بخش‌های جامعه است که در آن متخصصان حضور دارند، نه اینکه نگاه سیاسی و ایدئولوژیک سیطره داشته باشد. اگر به حذفیات کتاب ادبیات توجه کنید می‌بینید که اشعار شفیعی کدکنی و ابتهاج از کتاب‌ها حذف می‌شود. چیزی از بالا سیطره پیدا کرده و محتوا را از بین می‌برد.
فولادیان با بیان اینکه «بحران بعدی نابرابری‌ها و موضوع عدالت آموزشی است»، عنوان کرد: آموزش و پرورش، موتور توسعه در جامعه است. آیا در جامعه ما آموزش و پرورش، موتور توسعه است؟ از دهه 70 هر دو بخش آموزش و پرورش و بهداشت به سمت کوچک‌شدن رفتند. از همان زمان مسئولان ما پذیرفتند که اقشار مختلف جامعه در مدارس مختلف حضور داشته باشند. هرچه در جامعه امروز وجود دارد، از آموزش و پرورش قبلی بوده و هرچه در جامعه فردا خواهد بود، از آموزش و پرورش امروز می‌آید.
عضو هیات علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی، ادامه داد: اگر امروز جامعه‌ای کاملاً نابرابر داریم، حاصل این آموزش و پرورش نابرابر است که هرکس پول دارد به مدارس خاص می‌رود و بین افراد عادی و پولدار تفاوت ایجاد می‌شود. افرادی خاص، به مدارس خاص‌تر می‌روند و افراد درجه سه و چهار از برخی خدمات محروم هستند،؛نتیجه این می‌شود که امروز حدود 11 میلیون فرد بی‌سواد و 18 میلیون‌ فرد کم‌سواد و بی‌سواد داریم. افرادی موفق می‌شوند که به مدارس تیزهوشان می‌روند. افرادی که مدارس بهتر رفتند، در کنکور موفق شده و مدارج بالا را می‌گیرند.
وی اضافه کرد: امسال سازمان سنجش آماری از رتبه‌های زیر 100 داده که قسمت اعظم از طبقات بالا و در شهرهای بزرگ هستند و فردی از شهرهای کوچک و روستاها به‌راحتی از این رتبه‌ها کسب نمی‌کند. این نابرابری به شکل نهادینه کار خود را انجام می‌دهد. دولت مکلّف به تامین آموزش برای همگان است اما در آمار وضعیت اینگونه نیست، بلکه برعکس عمل کرده و نابرابری را نهادینه کردند.
این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه «دو عدالت افقی و عمودی داریم»، تصریح کرد: عدالت عمودی یعنی همه از مدارس یک‌دست باشد و عدالت افقی یعنی افراد کمتر برخوردار امکانات بیشتری داشته باشند که ما این دو عدالت را برقرار نکردیم. بهترین معلم‌ها در نواحی 3 و 4بوده و در نواحی 5 و حاشیه‌شهر نیستند.
فولادیان خاطرنشان کرد: ما در حال نهادینه‌کردن نابرابری هستیم، در حالی که باید برعکس عمل کنیم. این وظیفه دولت است. شاید پولی‌شدن آموزش و پرورش در کشور ما یک راهکار باشد اما اتفاقی که افتاده خوشایند نیست. اگر مدارس بتوانند خودکفا شوند و بودجه کسب کنند، مدارس بالای شهر بیشتر می‌توانند نوآورانه و خلاقانه شوند، نه مدارس حاشیه شهر که مشکلاتشان بیشتر می‌شود.
انتهای پیام