چاپ

پیام خراسان - ایسنا/خراسان رضوی ریبین حیدری گفت: می‌توان از مجسمه‌سازی به عنوان یک هنر و یک زبان یاد کرد؛ چراکه ساخت و خلق یک اثر با تکنیک‌های اجرایی که دارد می‌تواند با مخاطب رابطه برقرا کند، هر چند که مخاطب شخصیت مجسمه را نشناسد.

این استاد مجسمه‌ساز در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، در خصوص ساخت اثر در نخستین سمپوزیوم مجسمه‌سازی مشهد، اظهار کرد: ساخت آثار از نظر تکنینکی متفاوت است و هر کاری بستگی به احساس هنرمند و تجارب و تکنیکی که بیشتر با آن کار می‌کند، دارد.
وی در خصوص اثر خود، افزود: من در ساخت آثارم بیشتر از ذره‌های خمیر استفاده می‌کنم تا اثر بیشتر حالت احساسی را حفظ کند و نمی‌خواهم که رقص و انرژی که در کار وجود دارد از بین برود قصد من این است که مخاطب بتواند با آن رابطه برقرار کند.
سازنده سردیس عماد خراسانی، عنوان کرد: من دوست دارم با کارکتری که قصد ساخت آن را دارم ارتباط برقرا کنم تا بتوانم با ساخت اثر، روحیات و درونیات کارکتر را به جای ظاهر او به تصویر بکشم، در نتیجه شخصیت فرد بر روی اثر تاثیرگذار است. اگر شخصیتی را نشناسم و یا علاقه‌ای به آن نداشته باشم نمی‌توانم با او رابطه برقرار کرده و آن فرد را بسازم.
حیدری اضافه کرد: سمپوزیوم مانند تمام کارهای دیگر نقاط منفی و مثبت دارد، نقاط مثبت برگزاری سمپوزیوم‌ها این است که باعث می‌شود اثر با نفس مخاطب توأم شود و این کار مانند برگزاری یک تئاتر است.
وی ادامه داد: مجسمه‌سازی می‌تواند یک نوع آموزش فرهنگ‌سازی باشد. مجسمه‌ می‌تواند فرهنگ مورد نیاز مردم و جامعه را بسازد به این دلیل که با ایجاد حس‌هایی می‌تواند باعث مطلوب شدن فضای شهر و فرهنگ‌سازی شود.
این هنرمند مجسمه‌ساز، خاطرنشان کرد: درست است که این سمپوزیوم اولین سمپوزیوم برگزار شده در مشهد است، اما اولین در کشور نیست، به همین دلیل استفاده از تجربیات دیگران در برگزاری سمپوزیوم‌ها توانسته به برگزاری این سمپوزیوم در مشهد کمک کند، با اینکه این سمپوزیوم نخستین سمپوزیوم است اما شبیه به اولین نیست.
حیدری در خصوص استقبال مردم از این سمپوزیوم، اظهار کرد: استقبال مردم به دلیل نبود اینترنت و کمبود اطلاع‌رسانی در ابتدا کم بود، اما در چند روز آخر استقبال‌ها بهتر شد.
وی در خصوص بهتر برگزار شدن این نوع برنامه‌ها، عنوان کرد: اولین پیشنهاد برای بهتر برگزار شدن این نوع فعالیت‌ها این است که برگزاری سمپوزیوم‌ها مخصوصا مجسمه‌سازی ادامه پیدا کند؛ چراکه در تجربه‌های قبلی سمپوزیوم‌ها ادامه دار نبودند، پس ادامه دار شدن برگزاری این سمپوزیوم‌ها باعث می‌شود اساتید مختلف از تمام نقاط ایران دور هم جمع شوند و به تبادل فکری و تکنیکی خود بپردازند.
این هنرمند مجسمه‌ساز، اضافه کرد: پیشنهاد بعدی من این است که اساتید بزرگ منطقه از این سمپوزیوم‌ها حذف نشوند مانند اتفاقی که در این سمپوزیوم رخ داد، این اساتید همه بر روی فرهنگ کار کردند و زندگی‌شان را برای فرهنگ‌سازی خرج کرده‌اند به همین دلیل باید از آنها قدردانی شود و این افراد به نسل‌های بعدی معرفی شوند تا یاد آنان همیشه زنده بماند.
انتهای پیام