چاپ

پیام خراسان - ایسنا/خراسان رضوی یک شاعر خراسانی گفت: دکتر افضلی از جمله افرادی بود که علاوه بر زبان نو در شعر تصاویر و مضامین شعری نو نیز داشت.

جلیل فخرایی در گفت‌وگو با ایسنا درخصوص فعالیت‌ها و آثار دکتر رضا افضلی، اظهار کرد: آقای افضلی شاعر، پژوهشگر و مترجم پیشکسوت مشهد بود که پژوهش‌های بسیاری در زمینه‌های مختلف درخصوص ادبیات عامه و به‌ویژه ادبیات عامه مشهد انجام داده‌اند، بسیاری از آثار ادبی ایشان در فضای مجازی مانند فیس‌بوک منتشر شده‌است؛ به طوری که با کمی جست‌وجو در این فضا تعداد زیادی از آثار ایشان یافت می‌شود.
وی ادامه داد: دکتر افضلی جزء آن دسته شعرایی بود که آثار نوشتاری فراوانی داشت و در انواع گونه‌های شعری مانند شعر نو و کلاسیک تبحر و تخصص بسیار زیادی داشت؛ به طوری که کتاب‌های زیادی نیز نوشته‌ و هم‌چنین اشعار سایر شعرا را ترجمه کرده‌است. ایشان سال‌های زیادی پس از دکتر قهرمان، رئیس کتابخانه دانشکده ادبیات بود و با بزرگان شعر و ادب مانند دکتر «شفیعی‌کدکنی» محشور بوده و مورد تأیید آن‌ها قرار می‌گرفت.
این شاعر و روزنامه‌نگار خراسانی بیان کرد: ایشان در کنار شخصیت شعری و ادبی خود، دارای شخصیتی دانشگاهی و آکادمیک بود و استاد راهنمای تعداد زیادی از دانشجویان حتی در مقطع دکتری بود. به نظر من آثار تحقیقی ایشان مانند شناسنامه استاد قهرمان، پژوهش‌های ایشان و آثاری درخصوص ادبیات عامه در بین آثار ایشان از ماندگاری بیشتری برخوردار بوده و آثاری بلند و والا هستند. هم‌اکنون تعدادی از آثار شعری، پژوهشی و ترجمه دکتر افضلی که قبل از انقلاب نگارش شده‌اند نیز هم‌چنان موجود است و با جست‌وجو در اینترنت تعداد زیادی از آن‌ها در دسترس خواهندبود.
فخرایی خاطرنشان کرد: مشهد و استان خراسان دارای شخصیت‌های ادبی بزرگی است؛ اما گاهی حتی شاعران مشهدی و هم‌شهری در خصوص هنرمندان کم‌لطفی می‌کنند. با وجود این که دکتر افضلی آثار بسیار خوبی در بخش‌های شعری، پژوهشی و ترجمه داشتند اما گاهی اختلاف سلیقه باعث بغض و کینه‌هایی در رابطه با ایشان می‌شد.
وی افزود: آقای افضلی مردی بسیار متین، آرام و متبسم بود و هیچ اتفاق بیرونی باعث عصبانیت او نمی‌شد. به طوری که همه تنش‌های ایجادشده در جلسات زمانی که به دکتر افضلی می‌رسید، پایان می‌یافت. در واقع مانند کوهی از آب بود که همه موج‌ها و ارتعاش‌ها را در خود خنثی و هضم می‌کرد و فردی بود که به تمام اتفاقات خوب و بد لبخند می‌زد.
این شاعر تشریح کرد: سبک شعری آقای افضلی، نوگرایی بود. ایشان با علم و اشراف به ادبیات قدیم، نگاهی نو و تفکری نو در شعر داشت. ما در شعر معاصر با افراد زیادی برخورد می‌کنیم که شاعر با زبانی نو شعر می‌سراید اما تصاویر و مضامین آن کهنه است و یا حتی برعکس آن به طوری که زبان شعر کهنه است ولی تصاویر و مضامین آن نو بیان شده‌است. دکتر افضلی از جمله افرادی بود که علاوه بر زبان نو در شعر تصاویر و مضامین شعری نو داشت.
فخرایی تصریح کرد: این روش بیانگر اشراف زیاد ایشان بر ادبیات جهان به خصوص شعر اروپا و عرب است، دکتر افضلی مسئول انجمن فرهنگی کافه داش آقا بود؛ داش اقا قهوه‌خانه‌ای برای تجمع فرهنگیان ناراضی در زمان شاه بوده‌است. این قهوه‌خانه اوایل انقلاب با فوت شخص داش آقا تعطیل شده و سال‌ها بعد در دهه 90 افرادی که در آن جلسات حضور داشتند در محل دیگری گردهم آمده و جلسه انجمن داش آقا را برگزار می‌کنند.
وی افزود: من فکر می‌کنم استان خراسان رضوی ظرفیت‌های بسیار زیادی در رابطه با شعر دارد و لازم است شاعران خراسانی یکدیگر را دریابند و بایکدیگر مهربانانه رفتار کنند و هم‌زیستی مهربانانه داشته‌ باشند، به طوری که از یکدیگر حمایت کرده و شأن یکدیگر را بالا ببرند. در حالی که در سایر شهرها مانند تهران این‌گونه است و شعرای آن شهر و انجمن شأن یکدیگر را حفظ کرده و بالا می‌برند.
این شاعر اضافه کرد: چنین مسائلی باعث می‌شود که هنر در خراسان رشد نکند به صورتی که مشهد و خراسان تبدیل به خاکی هنرگریز شود. در حال حاضر تعدادی از هنرمندان خراسانی در تهران زندگی می‌کنند؛ یکی از دلایل این اتفاق شاید عدم وجود این‌گونه رفتارها باشد. اخوان ثالث زمانی شهرت یافت و مطرح شد که به تهران رفت؛ در حالی که در مقایسه با زمانی که در مشهد حضور داشت تغییری نداشته و فردی با همان شخصیت و هنر بود.
انتهای پیام