چاپ

پیام خراسان - ایسنا/خراسان رضوی یک استاد ادبیات گفت: ویژگی‌های بارزی در اشعار و دریافت‌های مولانا وجود دارد که همیشه بر روی آن‌ها تاکید دارد و آن‌ها امید دادن به مردم و سالکان، حرکت و پویایی بخشیدن و ایجاد شناخت و آگاهی است.

دکتر محمد بهنام‌فر در نشست مجازی بزرگداشت مولوی به همت انجمن ترویج زبان و ادب فارسی در خراسان در خصوص جایگاه شناخت و آگاهی در منظومه فکری مولانا اظهار کرد: تمام اندیشمندان، ادیبان و شاعران بزرگ ایران و جهان که با افکار و آثار مولانا آشنا شده‌اند او را بزرگترین شاعر، اندیشمند و عارف جهان نامیده‌اند. استادان بزرگ داخل کشور مانند استاد شفیعی کدکنی مولانا را شاعرترین شاعر جهان می‌دانند، استاد فروزان‌فر نیز همین‌طور و جلال‌الدین همایی که مجتهد هم بوده درمورد مولانا می‌گوید که اگر از مقام پیامبر و ائمه معصومین بگذریم فکر نمی‌کنم که کسی در عمق تفکر و وسعت اندیشه به اندازه مولانا آمده باشد و پس از پیامبر و ائمه او را بزرگترین متفکر جهان می‌داند.
وی افزود: اندیشمندان بزرگ خارجی نیز مانند نیکلسون که مصحح، مترجم و شارع آثار مولانا است، او را بزرگترین عارف جهان می‌نامد. آنه ماری شیمل نیز که بانوی فرهیخته و عارف آلمانی است چند کتاب درمورد مولانا نوشته و می‌گوید که 50 سال با افکار مولانا زندگی کرده است، در تنگناهای زندگی با شعر مولانا، با سختی ها مبارزه کرده و یک شعر مولانا همیشه در سختی ها آرامش‌بخش او بوده است.
این استاد ادبیات اضافه کرد: یکی دیگر از افراد خارجی که کتاب سعدی مرد اجتماعی را نوشته و از مستشرقین بزرگ است گفته که برای هر یک از شاعران بزرگ ایران می‌تواند یک مشابه و همانند در ادبیات جهان پیدا کند، اما برای مولانا همانندی در جهان وجود ندارد و برای مثال حافظ را به گوته تشبیه کرده است.
وی تصریح کرد: دکتر شفیعی کدکنی دو تعریف از دو اثر بزرگ مولانا یعنی مثنوی و غزلیات شمس دارد، ایشان در معرفی مثنوی می‌گوید که مثنوی بزرگترین حماسه‌ عرفانی بشری است که خداوند برای زنده نگه داشتن فرهنگ و تمدن ایرانی، او را به زبان فارسی هدیه کرده و درباره غزلیات شمس نیز می‌گوید که بزرگترین دفتر شیدایی و شور عالم است.
بهنام‌ فر خاطرنشان کرد: مولانا در اشعارش ترفندهایی به کار برده که نشان دهنده ارزش او برای شناخت و آگاهی است و تفسیرهای خوبی از داستان‌ها می‌کند. مولانا از حکایت‌ها و مضامین تمثیل‌های شاعران قبل از خود نیز استفاده کرده است و آن‌ها را در جهت اهداف خود به کار برده که یکی از آن‌ها داستان خلیفه و اعرابی در مثنوی است که آن را از مصیبت نامه عطار بهره گرفته است؛ اما تغییراتی در آن ایجاد کرده است.
وی عنوان کرد: مولانا روش دیگری به کار برده که در قدیم وجود نداشته است، اما امروز اسم آن را روایت چند آوا یا چند صدایی در قصه گذاشته‌اند که درباره آن می‌گویند بعضی روایت‌ها تک آوا هستند، یعنی نویسنده یا راوی یک سخن و نظریه را می‌گوید و در نظریه چندآوا به جای بیان یک نظر، نظرات مخالف را نیز بیان می‌کند که مطلب پرورده شود و شاعر از قول هرکدام که صحبت می‌کند تمامی ابعاد را مطرح می‌کند؛ این شگرد را مولانا در اغلب اشعارش به کار برده که می‌توان به داستان‌های دباغی و موسی و شبان اشاره کرد.
انتهای پیام