چاپ

پیام خراسان - ایسنا/خراسان رضوی عضو کمیته‌ ملی شهر دوستدار کودک وزارت کشور گفت: فضاهای شهری درحال پرورش کودکانی عصیان‌گر، سرکش، ناهنجار و بی تفاوت نسبت به شهر هستند و اگر هزینه‌ای که برای شهر دوستدار کودک پرداخت می‌کنیم را نکنیم در آینده‌ای نه چندان دور باید میلیون‌ها برابر آن را برای ساخت زندان و... هزینه کنیم .

موسی پژوهان در نهمین جلسه از سلسله نشست‌های تخصصی گفتمان توسعه شهری که با موضوع شهر دوستدار کودک برگزار شد، اظهار کرد: ما باید از لحاظ فکرافزاری در این گفتمان‌ها چنین مباحثی را طراحی کنیم و کم کم ازطریق پیگیری‌ از طریق پلتفرم‌های فیزیکی، مجازی و به هرنوعی که امکان پذیر است، این موضوع را دربین اقشار مختلف جامعه نشر داده و تلاش کنیم که حق کودک را تبدیل به یک مطالبه‌ی مردمی و در زمره‌ی مطالبات انتخاباتی قراردهیم.
وی افزود: یکی از برنامه‌هایی که شورای شهر و شهردار باید به مردم ارائه دهند، شهر دوستدار کودک است، به دلیل اینکه یک سوم مردم مشهد کودک و نوجوان هستند و در ضمن، آگاه‌سازی خانواده‌ها از حقوق کودکانشان می‌تواند مکمل این موضوع باشد.
پژوهان خاطرنشان کرد: در راستای بخشنامه‌ اطلس کودکان ما باید بفهمیم کودکان کجای مناطق مشهد هستند و تمرکز فضایی‌شان کجاست، چه نیازهایی دارند و دسترسی آن‌ها به مدارس، امکانات و زیرساخت‌ها به چه اندازه است؟ این کاری است که حتی در شهرهای پایلوت ما کمتر به آن پرداخته شده اما در مشهد زیرساختش در حال پیشروی بوده و این نکته‌ خوبی است.
وی گفت: تهیه‌ اطلس کودکان مبنای سیاست‌گذاری ما باید باشد. باید جستجو کنیم که به عنوان مثال کودکان اوتیسم در کدام مناطق شهر سکونت دارند، دسترسی آن‌ها به امکانات درمانی، تفریحی ، آموزشی و... چگونه است؟بنابراین این تلاش‌ها، فعالیت‌های بنیادینی است. نکته‌ دومی که در حوزه‌ کودک جالب توجه بود، پژوهش‌های بنیادین این حوزه مخصوصا برای کودکان کار است که پشتوانه اجرای این پژوهش‌های بنیادین در شهرمشهد قرار می‌گیرد.
عضو کمیته‌ی ملی شهر دوستدار کودک وزارت کشور اظهار کرد: زیرگذرها 90 درصد فضاهای ناامن شهری هستند. این موضوع به حوزه کالبد فضا و طرح‌های تفصیلی بازمی‌گردد. درحال حاضر که طرح‌های تفصیلی مشهد درحال تهیه است،بزرگترین فرصت است برای این شهر که باتوجه به جمعیت یک سومی کودکان باید به همین میزان فضا برای آن‌ها داشته باشد.
پژهان با بیان اینکه ما باید به این سمت حرکت کنیم که تمام پروژه‌های عمرانی شهرمان پیوست به کودک داشته باشد، افزود: وقتی در این جهت حرکت کنیم دیگر 90 درصد مکان‌های بی دفاع و تهدیدکننده‌ حضور کودک نخواهیم داشت. این موضوع باید تبدیل به الزام شود که پروژه‌های عمرانی بدون پیوست فیزیکی نباید آغاز شود، مگراینکه تاثیرش بر روی کودک در ابتدا ارزیابی شود و اگر به لحاظ عمرانی پروژه لازم الاجراست،باید راهکارهای جلوگیری، مقابله و جبران در پیوست ذکر شود.
وی تشریح کرد: براساس آمار سال 95 ، 24 درصد از جمعیت کل کشورمان را کودکان و نوجوانان زیر 18سال تشکیل می‌دهند و این به معنای جمعیتی بالغ بر 19 میلیون نفر است که اگر کل فضای زیست آن‌ها را تبدیل به سه حوزه شامل خانه وخانواده (والدین)، مدرسه (نظام آموزشی) و فضای شهری کنیم، در حوزه‌ شهر هیچ متولی و برنامه‌ای ندارند و رها هستند.
این استاد دانشگاه ادامه داد: در این راستا ما در سازمان شهرداری و دهیاری وزارت کشور باهمکاری دوستان بین الملل، دستورالعملی به شهرداری‌های سراسر کشور ابلاغ کردیم که شهرداری‌ها حداقل در حوزه‌ شهری باید به کودک توجه کرده و این موضوع را بخشی از برنامه‌های توسعه‌ی شهری خود قراردهند. از جنبه‌های قانونی، عرفی و سازمانی چنین وظایفی برای این ارگان‌ها تعریف شده است.
پژوهان افزود: حق کودک در شهر در غالب برنامه‌ها، سیاست‌ها و بودجه‌ها، هم افزایی‌ها و همکاری‌های بین نهادی و بین دستگاهی باید پیگیری بشود که مکان آن شهرداری است. کار شهرداری فرادستگاهی است و تحقق حق کودک از کوچک‌ترین نهادها مثل خانواده شروع می‌شود تا بزرگ‌ترین آن‌ها که در ایران شامل وزارت‌خانه‌های مختلف شده و مانند زنجیره ای به هم متصل هستند.
عضو کمیته‌ ملی شهر دوستدار کودک وزارت کشور گفت : شورای اجرایی شهر دوستدار کودک یک شورای فرابخشی است و این شورای فرابخشی وظیفه‌ هماهنگی بین دستگاهی همه‌ نهادهای مرتبط با موضوع کودک را دارد. بنابراین ضمن اینکه در حال برنامه‌ریزی مسائل، برنامه‌ها و بودجه‌های سازمان‌های درون محیط شهرداری هستیم یک سازماندهی بیرون از شهرداری هم داریم و درصدد این هستیم که فعالیت‌های چندگانه همگی در زیر یک چتر انجام گرفته و یک‌پارچه‌سازی شود.
وی با اشاره به اینکه موضوع کودک مسئله‌ بسیار مهمی است که در آینده‌ نزدیک بحرانی و تهدیدکننده خواهدشد، خاطرنشان کرد: دلیل آن، این است که فضاهای شهری درحال پرورش کودکانی عصیان‌گر، سرکش، ناهنجار و بی تفاوت نسبت به شهر هستند و اگر هزینه‌ای که برای شهر دوستدار کودک پرداخت می‌کنیم را نکنیم در آینده‌ای نه چندان دور باید میلیون‌ها برابر آن را برای ساخت زندان و... هزینه کنیم .
پژوهان افزود: یک مطالعه‌ طولی 40ساله در آلمان و در راستای شهر دوستدار کودک انجام شد و نشان داد شهروندان بالغی که در کودکی در این طرح شرکت کرده‌ بودند چه از نظر هوش، چه مسئولیت‌پذیری و چه از نظر جایگاه اجتماعی و اقتصادی اصلا قابل مقایسه با کودکانی نیستند که تحت این برنامه‌ها نبودند.
وی دررابطه با بنیان‌گذاری شهر دوستدار کودک گفت: ما اگر بتوانیم شهر را برای کودک آماده کنیم درواقع شهری برای همگان آماده کرده‌ایم چون بررسی‌ها نشان داده نیازهای شهردوستدار کودک با سایر گونه‌های سنی هم‌پوشانی دارد زیرا حضور کودک در فضاهای شهری همراه با والدین و سایر اقشار خواهد بود.
پژوهان ادامه داد: هرشهری باید مدل نظری بومی‌ خود را تعریف کند به دلیل اینکه ویژگی‌ها و رویکردها متفاوت است و این جنس کار مورد توجه جامعه بین‌المللی قرار گرفته است.
این استاد دانشگاه افزود: براساس برآوردهای رسمی ما سه تا پنج میلیون کودک کار و همینطور هزاران کودک اوتیسم داریم و عزم ملی با هدف قرار گرفتن درمسیر دستیابی به حقوق کودکان شکل گرفته‌است. ما میخواهیم دراین مسیر درست که از خانواده شروع می‌شود قرار بگیریم. باید تلاش کنیم تا به رسمیت شناختن حق کودک را به عنوان یک فرهنگ جا بیندازیم و سعی در عمل به آن داشته‌باشیم .
پژوهان خاطرنشان کرد: بنابراین فرهنگ‌سازی درکنار فرآیند سخت‌افزاری و نرم افزاری به خانواده‌ نیاز داریم تا با فضای شهری تعامل داشته و فرزندش را در امور شهری شرکت دهد. پس از خانواده وارد نظام آموزشی می‌شویم که عمدتا تحت عنوان آموزش و پرورش نقش بسیار اساسی و مهمی دارند. تفاهم‌نامه‌های همکاری بین نهادهای مختلف برای سلامت، آموزش و... امضا شده است.
وی با بیان اینکه بین حضور درفضای مجازی و فیزیکی کودک باید تعادل وجود داشته باشد، گفت: به دلیل اینکه همه‌ این عواملی که ذکر شد در فضای حقیقی و فیزیکی نمود پیدا می‌کند. این فضای فیزیکی فقط شامل شهربازی‌ها نیست و از کلینیک‌های حقوق کودک شروع می‌شود تا پارک‌ها، مراکز خرید، پل‌ها که باید زیرآن‌ها امن و روی آن‌ها گالری ایجادشود و همه‌ مراکزی که توسعه‌ی شهری را تشکیل می‌دهند و کودک باید درآن‌ها سهم داشته باشد.
عضو کمیته‌ ملی شهر دوستدار کودک وزارت کشور گفت: ما در سطح ملی فعالیت‌های خوبی داشتیم و نشست تخصصی در اصفهان و درسال 97 برگزار کردیم . یک شهردار شهردوستدار کودک از آلمان و مدرسان سی‌اف‌سی را از یونیسف به این نشست دعوت کردیم که بررسی کنیم برای گام برداشتن در این راستا چگونه باید فعالیت کنیم. پس از آسیب‌شناسی‌ها به این نتیجه رسیدیم که خلاء قانونی در این زمینه وجود دارد و ما باید اصلاح ساختاری داشته باشیم. برای برطرف کردن این ضعف‌ها با حوزه‌ شهرسازی و معماری وزارت راه و شهرسازی که دبیرشورای عالی شهرسازی عضو آن بوده ارتباط بسیار خوبی گرفتیم و به این فکر کردیم که شورای عالی شهرسازی می‌تواند فرایندها و ضوابط و مصالح شهردوستدار کودک را برای ما تصویب کند که این پشنوانه‌ی مجموعه فعالیت‌های شهر دوستدار کودک قرار بگیرد.
پژوهان در پایان گفت: تمام الزامات ملی، اراده‌ محلی، تلاش‌های شورا را هم که کنار بگذاریم، برای کودک خودمان از این فرصت استفاده کنیم که فردا بزرگسالی مسئولیت‌پذیر و حساس نسبت به حقوق خود و پدرومادرش در محیط شهری و با انگیزه و خلاق داشته باشیم.
انتهای پیام