چاپ

پیام خراسان - بیرجند-مدیرکل حفاظت محیط زیست خراسان جنوبی گفت: 4 میلیارد ریال درآمد حاصل از صدور چهار فقره پروانه خارجی و داخلی شکار قوچ بالای 9 سال به مناطق حفاظت شده خراسان جنوبی اختصاص یافت.

حسن اکبری در گفتگو با مهر با اشاره به این موضوع که حفاظت از تنوع زیستی و حیات وحش بدون تأمین منافع جوامع محلی امکان‌پذیر نیست، اظهارکرد: بیش از نیم قرن از تاریخ شکل‌گیری تشکیلات شکاربانی در ایران می‌گذرد و اگر چه فرایند تکمیل ساختار این تشکیلات پیوسته اتفاق افتاده و وظایف گسترده‌ای در حوزه‌های مختلف کنترل و پیشگیری از آلودگی آب و خاک، هوا، پسماند و تالاب برای این سازمان تعریف شده اما مهمترین و با سابقه‌ترین فعالیت سازمان محیط زیست حفاظت از حیات وحش بوده که حلقه مفقوده‌ای به نام جلب مشارکت مردم محلی برای تحقق این رسالت خطیر سازمان داشت و لازمه محقق شدن این مهم برگشت بخشی از منافع ناشی از شکار به مردم محلی بود.
مدیرکل حفاظت محیط زیست خراسان جنوبی بیان کرد: در سایه تدابیر انجام شده، صندوق ملی محیط زیست به عنوان حلقه واسط و با کمک معاونت محیط طبیعی و تنوع زیستی سازمان زمینه برگشت بخشی از درآمد حاصل از فروش پروانه‌های شکار را به مردم محلی و همچنین تقویت حفاظت در همان مناطقی که شکار در آنها انجام شده فراهم کرد.
اکبری تصریح کرد: در خراسان جنوبی در سال 98 تعداد چهار فقره پروانه خارجی و داخلی شکار قوچ بالای 9 سال صادر شد و پس از پرداخت حقوق دولتی، مبلغ چهار میلیارد ریال درآمد حاصل از آن به همان منطقه‌ای که شکار در آنها انجام شده بود اختصاص داده شد.
اکبری اظهار کرد: بر این اساس، اعتبار دریافتی به تهیه بسته‌های آموزشی ویژه دانش آموزان محروم حاشیه منطقه حفاظت شده (که همراه با برگزاری کارگاه‌های آموزشی تحویل داده خواهد شد)، خرید فنس و محصور سازی مزارع کشاورزی حاشیه منطقه به منظور پیشگیری از خسارت وحوش به مزارع مردم، تأمین تجهیزات محیط بانی و حفاظتی منطقه، کمک به همیاران محیط زیست و… اختصاص یافت.
مدیرکل حفاظت محیط زیست استان بیان کرد: اگرچه این اعتبارات در مقابل هزینه‌هایی که دولت در زمینه‌های مختلف حفاظت محیط زیست انجام می‌دهد چندان قابل ملاحظه نیست اما به دلیل اینکه مستقیماً به همان مناطق بر می‌گردد و مهم‌تر اینکه جوامع محلی را منتفع می‌سازد و یا صرف فعالیت‌های مفیدی مانند حفاظت فیزیکی و فرهنگ‌سازی می‌شود اثر بخشی آنها بسیار ملموس‌تر بوده و انگیزه مضاعفی را در محیط‌بانان و مردم محلی مناطق برای حفاظت و حراست ایجاد می‌کند.