چاپ

پیام خراسان - مدیرکل حفاظت محیط زیست خراسان جنوبی گفت: 4 میلیارد ریال درآمد حاصل از صدور چهار فقره پروانه خارجی و داخلی شکار قوچ بالای 9 سال به مناطق حفاظت شده خراسان جنوبی اختصاص یافت.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان حفاظت محیط زیست، حسن اکبری در گفتگو با مهر با اشاره به این موضوع که حفاظت از تنوع زیستی و حیات وحش بدون تأمین منافع جوامع محلی امکان‌پذیر نیست، اظهارکرد: بیش از نیم قرن از تاریخ شکل‌گیری تشکیلات شکاربانی در ایران می‌گذرد و اگر چه فرایند تکمیل ساختار این تشکیلات پیوسته اتفاق افتاده و وظایف گسترده‌ای در حوزه‌های مختلف کنترل و پیشگیری از آلودگی آب و خاک، هوا، پسماند و تالاب برای این سازمان تعریف شده اما مهمترین و با سابقه‌ترین فعالیت سازمان محیط زیست حفاظت از حیات وحش بوده که حلقه مفقوده‌ای به نام جلب مشارکت مردم محلی برای تحقق این رسالت خطیر سازمان داشت و لازمه محقق شدن این مهم برگشت بخشی از منافع ناشی از شکار به مردم محلی بود.
مدیرکل حفاظت محیط زیست خراسان جنوبی بیان کرد: در سایه تدابیر انجام شده، صندوق ملی محیط زیست به عنوان حلقه واسط و با کمک معاونت محیط طبیعی و تنوع زیستی سازمان زمینه برگشت بخشی از درآمد حاصل از فروش پروانه‌های شکار را به مردم محلی و همچنین تقویت حفاظت در همان مناطقی که شکار در آنها انجام شده فراهم کرد.
اکبری تصریح کرد: در خراسان جنوبی در سال 98 تعداد چهار فقره پروانه خارجی و داخلی شکار قوچ بالای 9 سال صادر شد و پس از پرداخت حقوق دولتی، مبلغ چهار میلیارد ریال درآمد حاصل از آن به همان منطقه‌ای که شکار در آنها انجام شده بود اختصاص داده شد.
اکبری اظهار کرد: بر این اساس، اعتبار دریافتی به تهیه بسته‌های آموزشی ویژه دانش آموزان محروم حاشیه منطقه حفاظت شده (که همراه با برگزاری کارگاه‌های آموزشی تحویل داده خواهد شد)، خرید فنس و محصور سازی مزارع کشاورزی حاشیه منطقه به منظور پیشگیری از خسارت وحوش به مزارع مردم، تأمین تجهیزات محیط بانی و حفاظتی منطقه، کمک به همیاران محیط زیست و… اختصاص یافت.
مدیرکل حفاظت محیط زیست استان بیان کرد: اگرچه این اعتبارات در مقابل هزینه‌هایی که دولت در زمینه‌های مختلف حفاظت محیط زیست انجام می‌دهد چندان قابل ملاحظه نیست اما به دلیل اینکه مستقیماً به همان مناطق بر می‌گردد و مهم‌تر اینکه جوامع محلی را منتفع می‌سازد و یا صرف فعالیت‌های مفیدی مانند حفاظت فیزیکی و فرهنگ‌سازی می‌شود اثر بخشی آنها بسیار ملموس‌تر بوده و انگیزه مضاعفی را در محیط‌بانان و مردم محلی مناطق برای حفاظت و حراست ایجاد می‌کند.