چاپ

پیام خراسان - ایسنا/خراسان رضوی فیلم سینمایی چاقی محصول سال 1393 به کارگردانی راما قویدل است که بازیگرانی از جمله علی مصفا، حمید فرخ‌نژاد، مهسا کرامتی، امید روحانی و... به ایفای نقش پرداخته‌اند. در خلاصه این فیلم آمده است «چاقی، روایتی است از یک انتخاب؛ انتخابِ عشق یا وِجدان».

دکتر حامد بخشی، جامعه‌شناس در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص نقد فیلم‌ سینمایی «چاقی» اظهار کرد: فیلم چاقی اگرچه به روابط فرازناشویی می‌پردازد که این سال‌ها موضوع فیلم‌های سینمایی زیادی بوده است اما روایت متفاوتی از آن ارائه می‌دهد.
وی افزود: در حالی که در فیلم‌های متعددی که به موضوع خیانت پرداخته‌اند، عواملی همچون اشتغال بیرون از خانه زن و عدم توجه به فضای خانه و شوهر، تنوع طلبی مرد و آشنایی با یک دختر جوان در محل کار، سردی روابط زناشویی و... را مطرح نموده‌اند، فیلم چاقی روایت خیانت بی هیچ دلیل را مطرح می‌کند.
این جامعه‌شناس خاطرنشان کرد: فیلم با تکرار مکرر بیت شعری که برای متن یک فیلم توسط شخص ثالث رابطه(شادی) خوانده می‌شود، موضع خود را نسبت به آنچه در این فیلم خیانت زناشویی را رقم می‌زند، مشخص می‌کند، «همواره عشق بی خبر از راه می‌رسد همچون مسافری که به ناگاه می‌رسد».
بخشی ادامه داد: زمینه روابط زناشویی امیر و بهار بدون مشکلی خاصی است. همسرش مهربان است و در خانه به او می‌رسد. توقع زیادی از زندگی ندارد و به او فشار نمی‌آورد، بهانه‌گیری نمی‌کند، زیبا است، فرزندی دارند که هر دو دوستش می‌دارند و نسبت به او احساس مسئولیت می‌کنند.
وی عنوان کرد: علی مردی است که نسبت به وظایف زناشویی‌اش مسئولیت‌پذیر می‌نماید. هر شب برای دخترش کتاب داستان می‌خواند تا خوابش ببرد. اهل گپ‌وگفت و نظربازی بیرون از خانه نیست. فردی جدی و کم حرف است. حتی از شادی، شخص سوم مثلث عشقی، در ابتدا بدش می‌آید اما عشق «بی خبر از راه می‌رسد» و او درگیر رابطه عشقی می‌شود.
این جامعه‌شناس اضافه کرد: اگرچه رابطه آن‌ها به جایی نمی‌رسد و خیلی زود علی متوجه می‌شود که عشق فرازناشویی ایجاد شده بر همسر و دخترش تاثیر منفی گذاشته و آن‌ها را آزرده است. به همین خاطر در عین دوست داشتن او، رابطه را ترک می‌کند تا زندگی زناشویی‌اش لطمه‌ای نبیند.
بخشی روایت گفته شده در فیلم چاقی را ارائه یک رابطه فرازناشویی معرفی می‌کند و در پاسخ به این سوال که این روایت آیا با واقعیت رخداد عشق‌ها و روابط فرازناشویی مطابقت دارد یا خیر، تشریح کرد: بررسی‌های اجتماعی نشان می‌دهد روابط فرازناشویی مختص زناشویی‌های پرکشمکش نیست؛ 54 درصد مردان و 36 درصد زنانی که در ایالات متحده خیانت زناشویی خود را گزارش کرده‌اند، زندگی زناشویی خود را «رضایت‌بخش» یا «خیلی رضایت‌بخش» توصیف کرده‌اند.
وی ادامه داد: به عبارت دیگر نیمی از روابط فرازناشویی در مردان و بیش از یک سوم در زنان، ارتباطی با کاستی‌ها و کژکارکردهای خانوادگی نداشته است بلکه در بستر یک زندگی زناشویی رضایت‌بخش عشق سومی پیش آمده و فرد درگیر آن شده است.
این جامعه‌شناس عنوان کرد: روایت «چاقی» از عشق فرازناشویی بدین خاطر ارزشمند است که به جای طرح روایت مکررا بیان شده «زناشویی آسیب‌زده» به عنوان عامل خیانت، به این جنبه قابل توجه از واقعیت اجتماعی روابط فرازناشویی توجه می‌کند که چنین مسائلی خاص روابط زناشویی دچار اختلال نیست، بلکه در یک زناشویی رضایت‌بخش نیز ممکن است به ناگاه عشق‌های فرازناشویی رخ دهد.
بخشی اضافه کرد: با این حال سرمایه اجتماعی ذخیره شده در رابطه زناشویی سالم و مطلوب، همانطور که فیلم نشان می‌دهد، موجب بازگشت مرد به خانه می‌شود. نحوه برخورد «بهار» با این مساله و به اصطلاح «به روی او نیاوردن» این رابطه، موجب می‌شود تا «امیر» راه بازگشت به خانه را همچنان باز ببیند؛ هر چند خانه‌ای که او بدان بازگشته، دیگر خانه پیشین نیست و این را از رفتار همسرش متوجه می‌شود.
وی تصریح کرد: فیلم چاقی به نوعی رابطه فرازناشویی را «اتفاقی» معرفی می‌کند که ممکن است بی‌خبر و به ناگاه در هر رابطه‌ای رخ دهد. این اولین گزاره ارزشمندی است که فیلم مطرح می‌کند و آن را خاص روابط پر آسیب نمی‌بیند.
این جامعه‌شناس خاطرنشان کرد: دومین گزاره قابل استخراج از روایت این فیلم آن است که در خانواده‌های با روابط و سرمایه اجتماعی سالم که زن و مرد به وظایف نقشی خود آگاه و متعهد هستند، چنین مسائلی می‌تواند «ترمیم» شود. امیر در این فیلم به خاطر دختر و خانواده‌اش، که متوجه می‌شود از این قضیه رنج می‌برند، رابطه پیش آمده را رها می‌کند، هرچند حس عشقی که به شادی دارد، زایل نشده و شاید مدت‌ها طول بکشد تا بتواند با این قضیه کنار بیاید.
بخشی ادامه داد: این دو گزاره اصلی، ویژگی روایت خاصی است که «چاقی» از مسئله روابط فرازناشویی می‌دهد که هم منطبق با واقعیت اجتماعی زندگی اجتماعی ماست و هم متفاوت با کلیشه‌های تکراری فیلم‌هایی با این مضمون است.
انتهای پیام