بزرگنمايي:

پیام خراسان - قدس آنلاین/هدی احمدی: زیارت را گامی می‌دانیم در راه آشنایی دوست و رهایی از گرداب سکون و افسردگی. بدون شک زیارت بزرگ‌ترین و خالصانه‌ترین نقش را در ارایه الگوهای عینی و عملی از زندگی توحیدی دارد اما تأسی و الگوگیری از اسوه‌های زهد و تقوا و ایمان، مستلزم شناخت و آشنایی کافی و لازم از ابعاد فراز و نشیب‌های زندگانی آن بزرگواران است.
در گفت‌وگو ی قدس آنلاین با حجت‌الاسلام مصطفی جمالی، عضو هیئت علمی فرهنگستان علوم اسلامی به ابعاد و لزوم معرفت در زیارت پرداختیم که در ادامه می‌خوانید: حجت‌الاسلام جمالی با بیان اینکه احادیث بسیاری از ائمه(ع) در باب زیارت با معرفت و لزوم شناخت شخصیت امام(ع) به ما رسیده است، می‌گوید: در فرهنگ اسلامی هر دیداری زیارت نیست. در تعالیم عالیه اسلام و روایات و احادیث منقول از ائمه(ع) و طبق تعاریفی که از زیارت ارایه شده، زیارتی که توام با عشق و قداست باشد زیارت با معرفت است. وقتی زائر به دیدار مزور می‌شتابد، خود را نیازمند این دیدار دانسته و زیارت را یکی از راه‌های قرب به خداوند می‌داند. او توضیح می‌دهد: در فرهنگ دینی به هر دیداری زیارت نمی‌گویند زیرا این کلمه بار معنایی و محتوایی خاص خودش را دارد. بنابراین به دیدار فرزند از پدر و مادر، شاگرد از استاد، مرید از مراد، مأموم از امام، امت از امام و پیامبر(ص) نمی‌توان عنوان زیارت اطلاق کرد. عضو هیات علمی فرهنگستان علوم اسلامی با اشاره به نقش معرفت در قبولی زیارت اظهار می‌کند: زائر باید بداند که به زیارت چه کسی می‌رود و شناخت و آگاهی کامل از مزور خود داشته باشد. هر چه بیشتر به این شناخت برسد معرفتش بیشتر می‌شود و زمانی با چنین معرفتی زیارت می‌کند زیارت او مقبول‌تر می‌شود. بعضی افراد امام را در حد یک دوست، پدر یا نابغه، استاد، طبیب و صاحب کرامت می شناسند اما این کافی نیست. پس هر چه بیشتر انسان شناخت پیدا کند به مقصود خود نزدیک‌تر می‌شود. این استاد حوزه و دانشگاه به راه‌های کسب معرفت نیز اشاره کرده و بیان می‌کند: وقتی زائر به شناخت عرفانی برسد که امام را خلیفه خدا بداند، به او معتقد باشد و خود را در باب تزکیه و تهذیب به حدی برساند که به ملاقات و زیارت چنین شخصیتی برود، حتماً از چنین دیداری سرمست شده و چنان لذت والایی می‌برد که قابل توصیف نیست. او ادامه می‌دهد: راه‌های امام شناسی همانند خداشناسی و پیامبر شناسی است. بررسی زاویای مختلف تفکرات آن حضرت و نظرات اساتید و صاحب نظران در مورد آن بزرگواران می‌تواند پشتوانه خوبی برای این معرفت باشد. ضمن اینکه تقوا و پاکیزگی از ضروریات مهم این ارتباط است. افرادی که در حقیقت امام را شناخته و عرفان کامل احراز کردند از دیگر انسان‌ها در ابعاد مختلف برتر خواهند شد. در آن صورت قول، عمل و نیت آنان برگرفته از مرکزیتی مقدس شده و دنیا و آخرت آن‌ها تضمین می‌شود. حجت‌الاسلام جمالی در پایان عنوان می‌‎کند: ائمه(ع) هیچ نیازی به معرفت ما ندارند بلکه ما هستیم که شناخت آن بزرگواران را جزو سرمایه های اصلی و فرعی خود می‌دانیم زیرا آن‌ها الگو، ناجی، وسیله و چراغ راه و عروه‌الوثقی از سوی خدا برای ما هستند. زائران گرامی باید توجه داشته باشند که با استمداد از ذات خداوند متعال، مطالعه و تحقیق از منابع نورانی در مورد امام(ع) و همچنین توسل به ذات آن بزرگواران سعی در کسب معرفت بیشتر و شناخت کامل‌تر از مقام الهی آنها داشته باشند.