بزرگنمايي:

پیام خراسان - ایسنا/خراسان رضوی نرگس آبیار گفت: برای نوشتن و ساخت فیلم باید ترس را کنار گذاشت و ریسک کرد.

این کارگردان در نشستی مجازی که شامگاه گذشته به مناسبت هفته فیلم و عکس مشهد در صفحه انجمن سینمای جوانان خراسان رضوی برگزار شد، با بیان این‌که «برای فیلم‌سازی باید ترس را کنار گذاشت»، اظهار کرد: هیچ‌کس نباید از ارائه محصول ذهنی خود بترسد. برخی کلاس‌های آموزشی ممکن است به هنرجو ترسی را تزریق کند و هنرجو تصور کند که مسئله خیلی بزرگ‌تر از آن چیزی است که او فکر می‌کند و باعث شود که او دیرتر بتواند آغاز به کار کند. من فکر می‌کنم که برای نوشتن و ساخت فیلم باید ترس را کنار گذاشت و ریسک کرد.
وی با بیان این‌که «ریسک کردن و تولید فیلم باعث کسب تجربه‌های زیادی می‌شود»، افزود: در این ریسک کردن ممکن است جواب نگیرید و یا به صورت ناقص جواب بگیرید، اما با این کار محصول ذهنی خود را در معرض دید دیگران قرار می‌دهید و از نظرات منتقدان و مردم مطلع می‌شوید تا بتوانید کارهای بعدی را بهتر بسازید.
آبیار با اشاره به این‌که «شناخت روایت در فیلم‌سازی امر بسیار مهمی است»، خاطرنشان کرد: من از کودکی با داستان ارتباط زیادی داشتم و زمانی که هنوز حروف الفبا را یاد نگرفته بودم با کتاب خواندن آشنا شدم و کتاب‌های زیادی را مطالعه می‌کردم. بنابراین از همان ابتدا با روایت آشنا شدم. از همان کودکی داستان می‌نوشتم و علاقه داشتم که وقتی بزرگ می‌شوم نویسنده شوم.
این کارگردان در رابطه با ارتباط ادبیات و مستندسازی، ادامه داد: شناخت روایت، هم در داستان‌نویسی مهم است و هم در مستندسازی امر مهمی است. ساخت مستند شکلی مکاشفه است و باید بتوانیم اتفاق‌های دراماتیکی که در لحظه اتفاق می‌افتد پیدا کنیم و از آن‌ها استفاده کنیم. به همین دلیل شناخت از ادبیات در مستندسازی مهم است و مخصوصا ادبیات داستانی که باعث شناخت روایت می‌شود.
وی تصریح کرد: جوانان در ابتدای فعالیت باید تا می‌توانند مطالعه داشته باشند و به صورت دائم داستان بخوانند. در این مطالعه‌ها به تدریج می‌توانند قالب، چهارچوب، زاویه دید، گره‌های داستانی را بشناسند و لحظات دراماتیک را تشخیص دهند و به نگاهی برسند که وقتی یک داستان را از ابتدا مطالعه می‌کنند، پیش از پایان او نتیجه را متوجه شوند. مطالعه مداوم داستان و تمرین برای نوشتن می‌تواند بیش‌ترین کمک را به انسان کند و حتی بدون معلم، اما با ممارست می‌توان فعالیت کرد. من نیز هیچ معلمی نداشتم و خودم شروع به خواندن کردم.
آبیار با بیان این‌که «پیش از ورود به فیلم‌سازی به صورت جدی در عرصه ادبیات فعالیت داشته است»، عنوان کرد: من هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم که فیلم‌ساز شوم. زمانی که شروع به فیلم‌سازی کردم 21 جلد کتاب رمان و داستان از من چاپ شده بود و با دیدن یک فیلم که برایم فیلم عجیبی بود، به این فکر کردم که زبان فیلم چقدر می‌تواند بین‌المللی‌تر و جهانی‌تر از داستان باشد و برای این‌که مخاطبان بیشتری حرف‌های من را بشنوند بهتر است که به سمت فیلم‌سازی نیز بروم.
این کارگردان افزود: پیش از آن هیچ تجربه‌ای از فیلم‌سازی نداشتم و هیچ دوره‌ی فیلم‌سازی را ندیده بودم و فقط با یکی از دوستانم در این رابطه صحبت کردم و او به صورت تئوری به من توضیح داد که برای آغاز باید چه کاری انجام بدهم‌. در آغاز کار یکی از داستان‌هایم را به فیلم‌نامه تبدیل کردم و با حداقل‌ترین امکانات، اولین فیلم کوتاه خود را منزل خودم ساختم.
وی اظهار کرد: اولین فیلم کوتاه من که «بن‌بست مهربان» نام داشت، در جشنواره فیلم کوتاه تهران و چند جشنواره داخلی و خارجی شرکت کرد و جایزه گرفت و این موضوع باعث شد که این راه را ادامه دهم‌. در آن زمان من داستان‌های خود را می‌نوشتم و این موضوع را در کنار آن ادامه می‌دادم. در ادامه این فعالیت‌ها از علاقه خود به فیلم مستند مطلع شدم و متوجه شدم که می‌توانم تجربه‌ای را در حین تولید فیلم مستند به دست بیاورم که در تولید فیلم کوتاه نمی‌توانم و به سمت ساخت فیلم مستند رفتم و این مستندسازی تجربه خوبی به من داد و باعث شد که وقتی اولین فیلم بلند را می‌سازم خیلی کارم را راحت‌تر انجام دهم.
آبیار با اشاره به این‌که «نتیجه یک اثر سینمایی برای کارگردان آن بسیار لذت‌بخش است»، گفت: همیشه وقتی که تولید فیلم‌هایم به اتمام می‌رسد شگفتی برایم به وجود می‌آید. همیشه تصوری در ذهنم دارم و پلان‌ها را در ذهن خود می‌چینم، اما دیدن فیلم وقتی که به شکل واقعی تدوین شود و نتیجه کار مشاهده شود شگفتی وصف‌نشدنی برای کارگردان دارد. در زمان ساخت فیلم اولم چون چیزی از فضای سینما نمی‌دانستم، برایم شگفتی‌ بیش‌تری داشت و در هشت سالی که بین ساخت اولین فیلم کوتاه و اولین فیلم بلندم طول کشید سعی کردم که خود را به‌روز کنم و با فیلم‌سازی و ممارست توانستم خود را پیدا کنم.
این کارگردان ادامه داد: اکنون که پنجمین فیلم بلند سینمایی خود را نیز ساخته‌ام، نتیجه کارها برایم شگفتی بیش‌تری دارد و بعضی وقت‌ها حتی کارهایم خیلی بهتر از آن چیزی می‌شود که در ذهن من بوده است و اغلب اوقات به آن نتیجه‌ای که می‌خواستم رسیده‌ام‌. برخی وقت‌ها نیز نتیجه شکل دیگری می‌شود و مخاطب نتایج دیگری را از فیلم می‌گیرد و این موضوع نیز شگفت‌انگیز است.
وی در رابطه با این‌که «تماشای فیلم‌های زیاد چه تأثیری بر تفکر کارگردان‌ها دارد»، بیان کرد: برخی اعتقاد دارند که هم باید فیلم خوب دید و هم فیلم بد، اما من معتقد هستم که فقط باید فیلم خوب ببینیم، چراکه به ما الهام می‌دهد، حس خوب در ما ایجاد می‌کند و باعث برانگیختگی در ما می‌شود تا بتوانیم فیلم‌های خوبی تولید کنیم‌.
آبیار با بیان این‌که «شاید در آینده دوباره به سمت مستندسازی برود و مستند تولید کند»، بیان کرد: هنوز به مستندسازی خیلی علاقه دارم و بعضی اوقات ایده‌هایی برای ساخت مستند در ذهنم شکل می‌گیرد، اما شلوغی‌ها و درگیری‌های سینمای داستانی بلند این اجازه را نمی‌دهد که دوباره وارد فضای مستندسازی شوم.
انتهای پیام