بزرگنمايي:

پیام خراسان - ایسنا/خراسان رضوی نتایج تحقیق جدید نشان می‌دهد، بیش از 24 درصد بیمارانی که جراحی برداشتن مری دارند، پس از عمل، ترومبوآمبولی وریدی (وضعیتی که در آن لخته خون اغلب در وریدهای عمقی پا، کشاله ران یا بازو ایجاد می‌شود و از طریق گردش خون به ریه ها می‌رود) را تجربه می‌کنند.

به گزارش فیز، نتایج مطالعه جدیدی نشان داد که درصد بیمارانی که به دلیل سرطان، تحت عمل برداشتن مری قرار می‌گیرند و از ترومبوآمبولی وریدی پس از عمل رنج می‌برند، بسیار بالاتر از آن است که پیش از این گزارش کردند، به‌طوری که حدود 24 درصد از آنان مبتلابه ترومبوز ورید عمقی یا آمبولی ریه هستند. میزان مرگ‌ومیر 6 ماهه برای بیماران مبتلابه ترومبوآمبولی وریدی 17.6 درصد در مقایسه با افراد فاقد ترومبوآمبولی وریدی با 2.1 درصد بود.
ترومبوآمبولی وریدی (VTE) یک عارضه شایع پس از جراحی است که به‌طور بالقوه قابل پیشگیری است و منجر به مرگ‌ومیر قابل توجهی می‌شود. بیمارانی که جراحی برداشتن مری داشته‌اند به دلیل فشار بیماری، اهمیت جراحی و میزان بالای ناخوشی قبل از عمل، در میان گروه‌های خطرناک برای ترومبوآمبولی وریدی قرار دارند. این مطالعه با هدف تعیین میزان وقوع واقعی ترومبوآمبولی وریدی پس از برداشتن مری، عوامل خطرزای مرتبط و تاثیر ترومبوآمبولی وریدی بر نتایج بیماران انجام شد.
بیمارانی که بین نوامبر 2017 تا مارس سال 2020 در هشت مرکز مراقبت­‌های پزشکی بسیار تخصصی تحت عمل برداشتن مری به دلیل بدخیمی بیماری قرار گرفتند، در یک مطالعه گروهی آینده‌نگر ثبت‌نام شدند.
همه بیماران دستورالعمل مبتنی بر طب پیشگیری از ترومبوآمبولی وریدی را تا زمان ترخیص از بیمارستان دریافت کردند و قبل از ترخیص تحت سونوگرافی دو طرفه وریدی داپلر اندام تحتانی (DUS) قرار گرفتند، سپس پرتونگاری رایانه‌ای ریوی برای ارزیابی بیماران از نظر آمبولی ریوی (CT-PE) و همچنین سونوگرافی دو طرفه وریدی داپلر اندام تحتانی در30، 60 و 90 روز پس از عمل انجام شد. سطح دی دایمر (یک قطعه پروتئین کوچک موجود در خون پس از تخریب لخته خون توسط فیبرینولیز) در هر فاصله اندازه‌گیری شد و بیماران به مدت 6 ماه پس از عمل تحت نظر بودند.
به گفته یارون شارگال، پزشک کالج سلطنتی پزشکان و جراحان کانادا، استاد و رئیس بخش جراحی قفسه سینه در دانشگاه مک مستر و رئیس تحقیق، علیرغم این واقعیت که همه بیماران طبق بهترین روش‌ها با طب پیشگیری از ترومبوآمبولی وریدی تحت معالجه قرار گرفتند، تعداد زیادی از آنانی که مرخص شده بودند، تحت پروتکل‌های استاندارد با ترومبوآمبولی وریدی به منزل رفته بودند و یا پس از ترخیص دچار ترومبوآمبولی وریدی می‌شدند.
شارگال گفت: «هنگامی که ما این گروه از بیماران را به مدت 6 ماه بررسی کردیم، دیدیم که وقایع ترومبوآمبولی وریدی بیشتر طی یک تا 6 ماه پس از عمل جراحی اتفاق می‌افتد حتی مهم‌تر از آن، ما دریافتیم کسانی که در 6 ماه به ترومبوآمبولی وریدی مبتلا شده‌اند، هفت برابر افزایش مرگ و میر داشته‌اند اما دلایل آن هنوز مشخص نشده است.»
وی افزود: «متاسفانه، ما هنوز نمی‌دانیم، آیا غربالگری فعال برای ترومبوآمبولی وریدی در همه بیمارانی که جراحی برداشتن مری داشته‌اند، به درستی موجه است یا خیر و آیا مدت زمان بیشتر طب پیشگیری از ترومبوآمبولی وریدی، بیش از مدت زمان بستری در بیمارستان، نتایج بیماران را بهبود می‌بخشد یا خیر.»
انتهای پیام