بزرگنمايي:

پیام خراسان - ایسنا/خراسان رضوی ابتلا به بیماری ژنتیکی قلب اغلب به معنای پایان ورزش برای ورزشکاران جوان است اما نتایج تحقیقات جدید در این زمینه تحول‌آفرین است.

به نقل از یو اس نیوز، نتایج تحقیق 20 ساله محققان کلینیک مایو در روچستر، مین آمریکا نشان می‌دهد خطرات ورزش برای کودکان با بیماری‌های ژنتیکی قلبی را می‌توان از طریق یک فرایند تصمیم‌گیری مشترک مدیریت کرد.
دکتر مایکل آکرمن، متخصص ژنتیک قلب مدیر کلینیک مایو گفت: وقتی در سال 2000 به کارکنان کلینیک مایو ملحق شدم رویکرد رایج در مورد ورزشکاران مبتلا به بیماری‌های ژنتیکی قلبی که در سراسر جهان مورد استقبال قرار گرفته بود را نپذیرفتیم و پس از مشاهده تاثیرات ناامیدکننده و مخرب عدم صلاحیت ورزشکاران، تصمیم گرفتیم فرآیند تصمیم‌گیری مشترک و آگاهانه را بپذیریم.
محققان 672 ورزشکار بیمار مبتلا به بیماری‌های ژنتیکی قلبی را که مستعد ابتلا به ایست قلبی ناگهانی(از دست دادن ناگهانی عملکرد قلب) بودند را تحت نظر گرفتند. بیماری‌های ژنتیکی قلبی شامل 495 سندرم کیوتی طولانی، یک بیماری ژنتیکی قلبی بود که باعث غش، تشنج، ایست قلبی ناگهانی و مرگ ناگهانی قلبی می‌شود. 177 بیمار دیگر شرایطی از جمله کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک داشتند که در آن عضله قلب به‌ طور غیر طبیعی ضخیم می‌شود.
این تحقیق شامل ورزشکاران شرکت‌کننده در ورزش‌های سازمان‌یافته و رقابتی بین سال‌های 2000 تا 2020 بود.
در ورزشکاران مبتلا به بیماری ژنتیکی قلبی که تصمیم گرفتند برای پیگیری به بازی بازگردند، هیچ مرگی به ورزش مربوط نمی‌شد. حوادث غیرکشنده‌ای که طی و بعد از ورزش اتفاق افتاد شامل غش به‌دلیل آریتمی، تشنج، تپش قلبی بطنی علامت‌دار و شوک‌های مرتبط با دفیبریلاتور قلبی کاشتنی (ICD) آنان بود.
در این تحقیق 29 بیمار مبتلا به سندرم کیوتی طولانی یک یا چند رویداد قلبی مرتبط با موفقیت و بیماران مبتلا به سایر بیماری‌های ژنتیکی قلبی در طول بازگشت به بازی 14 رویداد غیرکشنده قلبی داشتند.
محققان سوابق هر ورزشکار را برای جزئیات بالینی، درمان‌ها، پیشرفت‌های قلبی و ورزش بررسی کردند. البته زمان بازگشت به بازی برای هر ورزشکار منحصربه‌فرد بود.
آکرمن بیان کرد: تصمیم‌گیری مشترک برای بازگشت به بازی دارای مراحل مهمی بود که برای موفقیت آن بسیار مهم است.
این مراحل شامل آزمایش کامل، برنامه درمانی سفارشی، بحث در مورد خطرات، مرور دستورالعمل‌های فعلی برای مشارکت در ورزش و تصمیم متقابل والدین و ورزشکار است سپس مربیان و مسئولان مدرسه مطلع و اقدامات ایمنی مانند داشتن یک دستگاه دفیبریلاتور الکترونیکی خودکار شخصی اجرا می‌شوند.
سایر اقدامات ایمنی شامل اجتناب از مصرف داروهای طولانی‌مدت کیوتی در مورد سندرم کیوتی طولانی، حفظ آبرسانی مناسب، تعادل الکترولیت‌ها و مشاوره‌های پیگیری سالانه با متخصص ژنتیک قلب برای ارزیابی مجدد خطر و بررسی درمان است.
آکرمن هشدار داد که بازگشت به بازی برای همه مناسب نیست.
برخی ورزشکاران، به‌ویژه آنانی که دارای نوعی بیماری ژنتیکی قلبی هستند که با فعالیت ورزشی شتاب می‌گیرد، فرایند تصمیم‌گیری مشترک به معنی توصیه به ورزشکار در عدم برگشت به ورزش مورد نظر است.
آکرمن گفت: 15 تا 20 درصد از بیماران ورزشکار وی پس از ارزیابی به تصمیم خانواده مبنی بر رد صلاحیت ورزشی می‌رسند.
این یافته‌ها در نشست سالانه انجمن ریتم قلب به‌صورت مجازی ارائه و در مجله American College of Cardiology منتشر شد.
انتهای پیام