چاپ

پیام خراسان - ایسنا/خراسان رضوی طبیعی است که ورزشکاران در محیط‌های پر فشار با استرس مواجه شوند. بااین‌حال، یادگیری نحوه کنارآمدن با این محیط‌ها می‌تواند برای کمک به عملکرد بهینه بسیار مهم باشد.

به نقل از ویفروم، ورزشکار حرفه‌ای بودن آسان نیست. نه تنها خواسته‌های جسمی از وی بیش از آن چیزی است که اکثر افراد از عهده آن بر می‌آیند، بلکه ورزشکاران در مسابقات با فشار روانی بسیاری مواجه هستند. دلایل زیادی وجود دارد که استرس می‌تواند باعث چنین واکنش‌های بدنی شدیدی شود، اما با آموزش می‌توان این پاسخ‌ها را تغییر داد تا در اثر فشار، فرد واکنش مثبت نشان دهد.
ارزیابی استرس
عملکرد استرس تاحدودی اجتناب‌ناپذیر است، اما عوامل مختلفی وجود دارد که نحوه واکنش ذهن و بدن ما به وقایع استرس‌زا را تعیین می‌کند. به‌طور معمول، استرس نتیجه تبادل بین تقاضا و منابع است. اگر فردی احساس کند خواسته‌های او بیشتر از حد توانش است، ممکن است نسبت به یک رویداد استرس داشته باشد. برای یک ورزشکار، خواسته‌ها شامل سطح بالای تلاش جسمی و روحی لازم برای موفقیت، میزان عدم اطمینان در مورد رویداد یا احتمال موفقیت و هرگونه خطرات احتمالی برای سلامتی (مانند آسیب دیدگی) یا عزت نفس آنهاست.
از طرف دیگر، منابع توانایی فرد برای مواجه با این خواسته‌ها محدود است. این موارد شامل عواملی مانند سطح اطمینان، کنترل بر نتیجه وضعیت و انتظار یک رویداد است. هر تقاضای جدید یا تغییر شرایط بر پاسخ مثبت یا منفی فرد به استرس تاثیر خواهد گذاشت. به‌طور معمول هرچه فرد احساس کند در مدیریت این وضعیت موفق‌تر است، پاسخ وی نسبت به استرس بهتر خواهد بود و این پاسخ مثبت به‌عنوان یک حالت چالش شناخته می‌شود، اما اگر فرد احساس کند خواسته‌های زیادی از او هست، بیشتر احتمال دارد که یک واکنش استرس‌زای منفی (معروف به حالت خطر) را تجربه کند. نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد که حالت‌های چالش منجر به عملکرد خوب می‌شوند، در حالی که حالت‌های خطر منجر به عملکرد ضعیف‌تر خواهند شد.

پیام خراسان

پیامدهای استرس
پاسخ‌های چالش و خطر بر نحوه پاسخ بدن به شرایط استرس‌زا تاثیر می‌گذارد، زیرا هر دو بر تولید آدرنالین و کورتیزول (هورمون‌های استرس) تاثیر خواهندداشت. اضطراب با توجه به پاسخ استرس ممکن است به صورت هیجانی یا عصبی خود را نشان دهد.
اضطراب همچنین یک تجربه معمول برای ورزشکاران است که تحت فشار قرار می‌گیرند. اضطراب می‌تواند ضربان قلب و تعریق را افزایش دهد، باعث تپش قلب، لرزش عضلات و تنگی نفس، سردرد، حالت تهوع، درد معده، ضعف و تمایل به فرار در موارد شدیدتر شود. اضطراب همچنین می‌تواند تمرکز و کنترل فرد را کاهش دهد.
مکانیزم‌های مقابله‌ای
پاسخ‌های منفی استرس می‌تواند برای سلامت جسمی و روانی مضر باشد و می‌تواند خطر بیماری قلبی و افسردگی را افزایش دهد، اما روش‌های زیادی وجود دارد که ورزشکاران می‌توانند اطمینان حاصل کنند که تحت فشار پاسخ مثبت می‌دهند. پاسخ‌های مثبت استرس را می‌توان با تشویق احساس اعتماد به نفس و کنترل از طریق زبانی بین فرد و دیگران (والدین یا مربیان) ارتقا داد.
مهارت‌های روان‌شناختی مانند تجسم می‌تواند به کاهش پاسخ‌های فیزیولوژیکی ما در برابر خطر کمک کند. این ممکن است شامل ایجاد یک تصویر ذهنی از زمانی باشد که ورزشکار عملکرد خوبی داشته است یا این‌که در آینده خود را به خوبی نشان دهد و می‌تواند به ایجاد احساس اطمینان و کنترل بر روی یک رویداد استرس‌زا کمک کند.
بنابراین، می‌توان آموخت که در شرایط استرس‌زا، واکنش بهتری داشته باشیم. یادگیری این مهارت ممکن است تنها یکی از دلایل بسیاری باشد که ورزشکاران قادر به انجام بسیاری از عملکردهایی هستند که انجام می‌دهند.
انتهای پیام